Machtig en nietig, Powerful and insignificant

zondag,29 november 2009

Hoa Binh

Beste allemaal, dear everyone,

Today I leave that beautiful village. And than I begin on a beautiful climb from nine km. And I notice that I become stronger everyday. I saw a lots af nice things on the road. i hope I can show that on the foto's. And my daughter Bauke has her birthday today. 30!!!
I hope the Taupo tour was a great succes Brian and Geoff with good weather. I hope I can ride this tour onetime.

For now live and enjoy and tomorrow up to Hanoi and the 2 million scooters.
I hope that I can tell you that tomorrow.

P.

Allereerst een van harte proficiat voor mijn lieve dochter Bauke. Dertig!!! En met een andere maar prachtige tijd voor zich.

Vandaag met weemoed vertrokken en afscheid genomen van "mijn" plekje Lac. Om 6 uur al eruit want dan is er al volop van alles te beleven. Om kwart voor 7 stond het ontbijt al klaar. Nog een aantal keren op de foto voor een groep Japanners en daar ging ik op weg. Wat zou ik doen, meteen aan de steile 9 kilometer lange klim beginnen of jullie eerst op het verhaal van gisteren en de foto's trakteren. Ik besloot het laatste. Dus dik een uur in het internet cafe gezeten. Om kwart voor negen op de fiets en na 5 km. begon ik aan de klim van 7% stijging. Maar ik snap er zelf ook niets van, ik ging bijna fluitend omhoog en bij km. 9 kon ik het dal inkijken waar ik een paar uur geleden nog fietste en waar ik gisteren geslapen had. Wat voel je je dan machtig. Jij die met al die bagage die berg beklommen hebt, maar tegelijkertijd voel je je ook zo nietig tussen die machtige bergflanken. Een heel dubbel maar telkens een o zo fascinerend gevoel.
Bij km 16 kon ik gaan dalen. Ook dat is een onbeschrijflijk gevoel. En wat een geweldige uitzichten. Maar nooit overmoedig worden. Plotselinge gaten in de weg, overstekende koeien en geiten en de bussen en scooters die de binnenbocht nemen. Maar wat een fijn gevoel, kletsnat bovenkomen van het transpireren en dan beneden droog aankomen. Vrachtwagens rij je dan met een vaartje van 45 km voorbij. Ondertussen zie je allerlei nederzettingen van bergstammen. Ook ontzettend veel kraampjes met sinaasappels. In die kraampjes blijven ze ook vaak slapen.

En dan ineens een Nederlandse stem. Van Jeroen en Mariette uit Amsterdam. Zij gingen op hun gehuurde motor richting Hanoi. Samen langs de weg een colaatje gedronken en na een half uurtje kletsen weer verder. Wat een leuk enthousiast stel. Zij gaan nog een weekje naar Thailand en dan weer naar huis. Hoop hen ooit nog eens te zien.

Onderweg steeds meer suikerrietplantages. Vrachtwagens komen langs en lossen deze lange stengels bij kraampjes waar ze weer verder verwerkt worden tot hanteerbare stukken. Een stukje eraf bijten, lekker op kauwen en zuigen en de rest uitspugen. Lekker goed voor mijn energiespiegel.

Om 2 uur kwam ik al in het Hoa Binh hotel aan. Lekker een douche en nu zit ik hier achter een niet zo gewillige computer.

Of het met de foto's gaat lukken.

Nog iets over al die mooie dames waar ik opmerkingen over krijg. Ten eerste zijn vrouwen hier veel opener dan mannen. Mannen zijn meer verlegen en krijg je bijna niet op de foto. Daarbij zien de vrouwen er veel kleuriger uit en zijn ook meestal met interessante dingen bezig.
Maar ze hebben hier ook veel respect voor oudere mensen. En ook al schatten ze mij veel jonger(ja echt hoor)ik ben in hun ogen meestal wat ouder. Maar ik ga ook heel onbevangen met hen om. Meestal wordt het lachen en dan is een foto gauw gemaakt. Maar je moet telkens heel goed inschatten of het lukt en of ze er open voor staan. Tot nu toe lukt dat aardig en vind ik het ook wel leuk om hen aan het lachen te krijgen. Dus Hans dat is mijn geheim en dat deel ik graag met je.

Zo stopte ik langs de weg bij een suikerrietkraampje. Een oud omaatje was de stengels op maat aan het snijden. Ik dacht daar wil ik een foto van hebben. Maar zij wilde niet. Ben ik er gewoon naast gaan zitten en heb gewoon zitten kijken wat zij aan het doen was. Met wat gebaren kreeg ik een stuk om te proeven. Daarna vroeg ik een jongen die daarbij was of hij een foto van ons wilde maken. Eerst wilde ze nog niet maar even sip kijken en een arm over haar schouder en het lukte. Heb ik er daarna nog een stuk of 3 gemaakt. En als je die foto's dan terug laat zien dan moeten ze meestal lachen en zijn ze best trots.

O ja, ik schrijf vandaag een prijsvraagje uit. Als het lukt om foto's te plaatsen dan laat ik je nog weten of er iemand weet wat het is wat je op die foto ziet.Ik geef het nummer van de foto nog door. De eerste met het goede antwoord krijgt een mooie portretfoto van een van die mooie vrouwen. Je mag uitkiezen. Dus Hans, doe je best.

Dus beste mensen leef en geniet al is het maar van een foto van Piet.

Piet


Nou rustig aan zeg. Het is foto: 2324
Wel uitgebreid beschrijven dat ik het kan snappen. Succes.