Een ware beproeving!

donderdag 12 november 2009

Xin Jie

Beste allemaal, dear everyone,

It was a very hard day. 9 days not on the bike and than 115 very heavy kilometers. Very very bad roads.And 35 till 40 degrees. But it was more than the Takaka Hill and the Taupo Tour yogether. But I made it. So I am a little prou to myself.
Tomorrow I hope I come in Vietnam to start a new part of my adventure.

Warm greetings and Karin Kippenvel sleep well before your 50th birthday.

Vanmorgen was ik best wat zenuwachtig. Hoe zou het gaan na die ongelooflijke buikloop. Vanaf 3 november niet meer op mijn Koga gezeen. Dat zal voor beide wennen zijn.
Het zou een ware beproeving worden voor mij maar ook voor mijn Koga.
Om half 8 op de fiets. De eerste 600 meter was een flinke beklimming te voet mijn Koga de "ribbelweg" opduwen.Het zweet stond meteen al op mijn rug.
Na 3 kilometer stond ik voor een tunnel waar geen fietsers doorheen mogen rijden. De suggestie van Awol was perfect. De eerste de beste Pick Up nam mij en mijn fiets mee de tunnel door. Om 8 uur kon k aan de 30 lange afdaling gaan beginnen. Brede wegen en niet veel verkeer. Heerlijk 30 km niet trappen maar ook dalen kost energie want met 50 km per uur naar beneden is zeer geoncentreerd zijn. Hier kan van alles oversteken en van alles op de weg liggen.

Het was een prachtige weg en na 65 km kwam ik al om half 12 in Huang Chao Ba aan. Ik had mij voorgenomen om oor te rijden als ik voor 12 uur hier zou zijn.
Maar ik wist ook dat er nog 50 lange kilometers zouden volgen naar Xin Jie.
Een prachtige weg langs de rode rivier maar daar zou ik weinig van te zien krijgen. War een ongelooflijke slechte weg.
Het was heel heet. Tussen de 35 en 40 graden. De hele dag de zon pal boven mij tegen de bergwand aan.
Ik fietste de hele dag gewoon door hete lucht.
Bij overmaat ook nog een wegomleiding door land slides. Gelukkigkwam ik daar op tijd achter. Maar het werden wel 1500 meter bergop lopen door stof en modder. De vrachtwagens zorgden ervoor dat ik soms stond teproesten langs de weg en naar adem moest happen.

Mijn tong was onder tussen van leer. Mijn keel was zo droog als gort. En maar drinken, drinken en nog eens drinken. Ik probeerde zelfs een beetje op reserve te fietsen omdat ik wist dat het slechtste stuk weg nog moest komen.
Kilometers over (g)een weg. Kuilen, modder, stof, losse keien, noem maar op. Van links naar rechts stuiterde ik op mijn Koga. Elke seconde scherp blijven of je lag plat. Niet te dicht langs de afgrond en met een voet niet vast aan mijn trapper.

En heet, ongelooflijkdie brandende zon in mijn nek. Ik zag er ook niet meer uit. Dik onder het stof en de modder. En dan ook heel vaak de geur van al dat rottend vuilnis langs de weg.

Is dit nog wel leuk vroeg ik mij soms af? Ja hoor, later wel want dat weet ik van de Takaka Hill uit NZ.
En als ik het even niet zag zitten dan dacht ik aan al die Chineesjes die de hele dag in de hitte met 2 emmertjes water naar hun duizenden planten brachten.

Een beetje geluk op h eind. Er was een heel gedeelte een nieuw wegdek aangelegd en daardoor kwam ik toch al om half 5 in Xin Lie aan maar wel:
UITGEWOOND, UITGEPIERD EN TOTAAL AFGESERVEERD.

Gelukkig een goed hotel en de vrouw des huizes had het snel in de gaten. Zij bracht al mijn tassen naar boven en ik ben 2 uur languit op bed gaan liggen. 115 kilometers na 9 dagen niet gefietst te hebben en te weten dat ik 5 fagen geleden geen 10 treden van een trap op kon.

Om 7 uur ben ik wat gaan eten maar toen ik op straat liep kwam de politie nog maar mij toe en moest ik mijn paspoort nog laten zien. Nog 2 dagen en dan moest ik China uit zijn.

Fe kip met poten en kop er nog aan smaakte goed en om half 9 lag ik op bed. Moe maar met een voldaan gevoel.


Ben benieuwd hoe mijn lichaam hier morgen op reageert. Maar dat horen jullie morgen wel.

Voor nu een uitgepierde leef en geniet,

Piet