sky diving

Beste allemaal,

Hier zit ik dan in een internetcafe. Het is nu vrijdag 31 oktober. Ik ben nog steeds in Taupo. Ik heb zojuist foto's geplaatst van Harry en Petra en een selectie van foto's van Thermal Wonderland in Wai-O- Tapu en van de vulkaanvallei in Waimangu. Een selectie want je kunt daar honderden foto's maken. Het is een indruk want als ik de foto's zelf terug zie dan denk ik: Het was toch veel indrukwekkender en de kleuren waren nog veel intenser. Ook de lucht van rotte eieren ontbreekt. Maar ik vind dat je daar gauw aan went.
Je ziet ook een levende possum. Deze zal wel ziek zijn want anders zie je ze niet overdag.

Vanmorgen heb ik iets gedaan wat ik zelf nog niet geloof. In een vlaag van verstandsverbijstering denk ik heb ik vanmorgen om half 10 geboekt voor een sky diving. In een vrije val van 15.000 feet jezelf naar beneden laten vallen en dan hopen dat je veilig landt.

Om kwart voor 10 werd ik opgehaald door Ross en met Donna uit Engeland, Patrick en Rica werden wij op een klein vliegveldje afgezet.
Daar sloten nog 2 meisjes aan. Wij kregen een videoband te zien en daarna werd gevraagd wat we wilden.
De maximale hoogt van 15000 feet, met een vrije val van ruim een minuut, een hoogte van 12.000 feet met een vrije van van 40 seconden. Met een dvd en met foto's en een T-shirt.
Wij waren allemaal zenuwachtig en de jeugd vond het wel cool dat een man van 60 met hen meeging. Regelmatig werd er naar het toilet gelopen. Ik heb maar meteen voor alles gekozen want ik denk dat dit de eerste en laatste keer zal zijn. En ik ben zo wat dichter bij Connepon.

Iedereen had onderweg al gezegd dat Taupo DE PLAATS voor sky diving was.

Na het bekijken van een dvd werden wij voorgesteld aan de vlieger en aan de fotograaf en filmer. Elke sky diver kreeg een eigen camera man mee. Als vlieger kreeg ik Rys, hij sprak geod Nederlands want hij had dit werk een jaar op Texel gedaan.
Wij werden in het pak gehezen en daar liepen wij dan naar het vliegtuigje. Wij zouden eerst 20 minuten boven Lake Tupo vliegen en het Tongariro National Park.
Wij zaten allemaal als sardientjes in het vliegtuigje en daar gingen wij. Het weer was ideaal. Blauwe lucht met een paar wolken. Ongelooflijk wat mooi en wat een ervaring. Op 10000 feet kregen wij een kapje op onze neus en mond voor extra zuurstof.
De piloot steeg naar 15000 feet en ondertussen werd alles nog eens gecontroleerd of we wel goed vastzaten aan de vlieger. Regelmatig ging de duim omhoog of alles nog goed ging en ik maar naar buiten kijken naar dat prachtige uitzicht op de grond. Het was echt zo helder dat je alles kon blijven zien. Zenuwachtig was ik nog niet echt. Maar toen het schuifje van het vliegtuigje openging kreeg je toch de bibbers. Donna zat bij de uitgang en mocht als eerste. Zij schreeuwde het uit van angst toen zij op de rand moest gaan zitten. Eerst de cameraman en dan ........... viel je het vliegtuigje uit. Darna Patrick. Toen was ik aan de beurt. Samen met de vlieger schoven wij naar de rand. Benen erover heen, hoofd naar achteren en.... toen wilde ik niet meer!!!!! maar de fotograaf sprong en een seconde later viel ik van 15000 feet hoogte uit het vliegtuig. En de angst was na 2 seconden weg. Een vrije val met de fotograaf vlak bij je. Ik heb zijn schoenen noeg vast gepakt. En zoveel mogelijk gekke gebaren maken. Wat een ervaring. Na ruim 1 minuut ging de parachute open en werd je als het ware opgehezen. Je hing samen boven het prachtige Taupo Lake in een doodse stilte naar een geweldig uitzicht te kijken. De camera man was na de opening van de parachute al naar beneden gegaan. Het duurde een minuut of 5 voordat je beneden was en de landing met de voeten naar voren was een fluitje van een cent. Toen nog samen voor de camera springen en gek doen. Even last van je oren en toen het besef dat je het gedaan had.

Het was puur kicken. Bauke en Wouter ik moest het vandaag doen om te kijken of het niet te gevaarlijk was voor mijn lieve dochter en schoonzoon. Jullie mogen hoor!!! Is die gekke papa jullie toch nog voor geweest.

Daarna mocht je een T-shirt uitzoeken en gingen wij samen naar de video kijken en wisselden wij ervaringen uit. Iedereen was er opgewonden van. Natuurlijk nog even de vlieger en de cameraman bedankt en we werden weer afgezet bij onze accommodatie.

Nu ga ik proberen enkele foto's op de site te plaatsen want anders geloven jullie mij niet.

Een opgewonden lieve groet en leef en geniet,

Piet