Piet en Susan aan het “einde” van de wereld.

Dag 18. 140 km

Tjørnuvik, vrijdag 28 juli 2023, half tot zwaarbewolkt vaak miezer regen. 16 graden.

Piet en Susan naar het “einde” van de wereld.

Beste Allemaal,

De tweede dag op de Faeröer. Wat een natuurschoon.

Vanmorgen op tijd opgestaan. Wij verblijven voor de tweede dag op de camping in Vestmanna. Het bevalt ons hier prima en het belangrijkste, het ligt behoorlijk centraal.

Wij verblijven op het grootste eiland. De naam is Streymoy.

Vandaag hebben we bijna het hele eiland bezocht. Wij kiezen dan de mooiste routes. Hier zijn die aangegeven met een bord met daarop een boterbloem. De dorpjes op het eiland zijn ontzettend klein soms maar met vijf tot tien inwoners.

Bijna alle bewoning is aan het water. Vanwege de bereikbaarheid en visserij. De huizen zijn heel kleurrijk en de daken zijn vaak bekleed met graszoden.

Wij rijden eerst naar het dorpje Saksun. Alweer een prachtige weg. Of beter gezegd een hele smalle weg. Je kunt hier geen auto passeren. Maar om de kilometer heeft men een inham gemaakt om elkaar te passeren. Dus goed opletten en elkaar de ruimte geven.

De weg er naar toe is al prachtig ook al blijft het miezeren. Het is echt Faeröer weer. Maar het weer verandert hier elk half uur. Een windjack heb je hier echt wel nodig want je wordt soms letterlijk weggeblazen.

Saksun ligt aan het eind van de weg. Je kunt dus niet verder. En aan eind vind je een klein lief wit kerkje aan een meer. Een kerkje dat door iedereen gefotografeerd wordt. Het kerkje stond ooit in het plaatsje Tjørnuvik en is in 1858 over de bergen naar hier verplaatst. Sommige materialen zijn al eeuwenoud zoals de berkenbast onder de graszoden op het dak. Saksun is niet meer dan een verzameling van ongeveer 16 huizen.

En dan weer terug en verder naar Tjørnuvik, het meest westelijke plaatsje van Streymoy. Echt het uiteinde van de “wereld”. En het is een prachtig dorpje in de vallei en aan het water en verderop zie je de Atlantische oceaan tussen twee bergen.

Het is een juweeltje net als ook de weg er naar toe. Hier verkoopt een vrouwtje eigen gemaakte soep met een broodje en een rabarber toetje. We hebben hier wel een uur rondgestruind.

Vis een andere boterbloem route gaan we terug waar we aan land gekomen zijn. Naar Tórshavn.

Hier worden de Nationale feestdagen gevierd. En er zijn veel festiviteiten gepland. Maar helaas begint het teveel te regenen. Dus wij besluiten om weer naar onze camping te gaan. Morgen doen we nog een poging.

Ik wil elke keer als ik een verhaal schrijf een bijzonderheid van de Faeröer vertellen.

Vandaag zal het over de schapen gaan. Want in Vikingen taal betekent Faeröer: Schapeneiland.

Schapen zie je werkelijk overal. Ook op de weg, dus uitkijken. Maar wat opvalt is dat alle schapen verschillende kleuren hebben. Wit, zwart bruin, gevlekt en met alleen een zwarte kop. We zien alle varianten grazen op de steile berghellingen. Zou het inteelt zijn? Of gewoon allerlei kruisingen. Bewust of onbewust. In ieder geval vind je hier allerlei kledingstukken van schapenwol, en dus ook in allerlei kleuren.

Voor nu vind ik het wel genoeg en een warme groet gewenst en leef en geniet van de momenten die er echt toe doen.

“ALS JE ELKE DAG ERVAART ALS EEN SPOEDGEVAL, ZUL JE VROEG OF LAAT DE PRIJS BETALEN”.

Piet.