Nog steeds in het rode middelpunt.

Nog steeds in het rode middelpunt.


Yulara, dinsdag 13 november 2018, 129 kilometer.

Half bewolkt en 35 graden.


Beste allemaal,

Het heeft even geduurd maar zoals altijd heeft dat een reden. Er is een paar dagen geen internetverkeer mogelijk geweest. Geen Wifi en zelf onze simkaart van Telstra werkte niet. De winkels hadden ook een groot probleem want heel veel mensen hebben niet genoeg contant geld bij zich.
De tweede reden is dat we het toch nog “redelijk druk” hebben. Je wilt zoveel mogelijk zien.
En soms heb je pech want gisterenavond was er geen zichtbare zonsondergang vanwege de bewolking. Maar we hebben nog drie kansen.
Vanmorgen de sunrise. Je moet er wel vroeg voor uit je bed. 4 uur. In de auto en naar de sunrise plek. En daar staan de tientallen bussen al vol met toeristen die vanuit Alice Spring de Uluru willen zien.
Alles keurig geregeld met platforms. De honderden selfies worden vaak meteen naar het thuisfront verzonden.

De Uluru heeft aan de basis een omtrek van 9,4 kilometer en steekt 348 meter boven de spinifex vlakte uit. Spinifex is een lang grassoort. Hoogstwaarschijnlijk is de Uluru een brok sediment dat bloot kwam te liggen toen de zachte omgeving wegerodeerde. De horizontale sedimenten jwamen tijdens de plooiingsperiode verticaal te liggen.
De top is door erosie rondgeslepen. Onder de grond loopt deze rots nog enkele kilometers door.
De rots is van zandsteen met veldspaat en kwarts. De roestrode kleur komt door de oxidatie van ijzer die in het zandsteen zit.

Licht maakt de Uluru tot een topervaring. Vandaar dat de meeste mensen op de sunset en de sunrise afkomen.

De sunrise van vanmorgen was niet perfect maar morgen hebben we nog een kans en vanavond natuurlijk.

Na de sunrise een douche en een ontbijt en dan op weg naar de ongeveer 50 kilometer verderop gelegen Kata Tjuta.
Voor mij nog mooier dan de Uluru. Deze is gekloofd. De aboriginals noemen het dan ook de “veel hoofden” rots.
De Kata Tjuta bestaat uit 36 rotskoepels. Wind, water, hitte en kou hebben de scherpe hoeken weggesleten en alle hoofden hebben nu mooie ronde bergtoppen.
Beide monolieten zijn heilige plaatsen voor de Aboriginals.

Wij hebben twee prachtige wandelingen gedaan de “Valley of the Winds” en de Walpa Gorge. Totaal 10 kilometer klauteren en klimmen.

Na 11 uur mag je de langste tocht niet meer maken vanwege de hitte. Je wordt ontzettend goed gewaarschuwd wat de kleding betreft en wat je mee moet nemen aan drinken. Minsten 1 liter per uur. Wij vertrekken om 9 uur het is dan al 33 graden.

Het was een onbeschrijflijk mooie ervaring. Je wordt verrast met palmen en varens en unieke vergezichten.

Helaas kan ik bijna geen foto’s versturen. Te langzaam internet. Maar ik beloof jullie dat jullie de mooiste foto’s te zien krijgen.

Voor nu een warme groet en ga ik snel verder met het volgende verslag want ik begin aardig achter te lopen.

“Vandaag is steeds de dag waarmee de toekomst begint”.
“ Today is always the day with which the future begins”.


Piet.