Proberen de draad weer een beetje op te pakken.
Blijf op de hoogte en volg piet
01 Oktober 2018 | Zuid-Korea, Daegu
Proberen de draad weer een beetje op te pakken.
Daegu, zaterdag 29 september 2018
Half bewolkt en rond de 23 graden
Beste allemaal,
Vandaag proberen we het “gewone” leven weer een beetje op te pakken. Iedereen komt weer langs bij oma. Samen eten, samen lachen, samen huilen. Ik probeer wat taken over te nemen. Voor de afwas en de vuilnis wegbrengen hoef je geen Koreaans te kennen. Susan en haar zussen beginnen de kleding en spullen van papa op te ruimen. Een wierookstokje brandt de hele dag bij de foto van papa. En ook klinkt er zijn lievelingsmuziek. Later als iedereen erbij kan zijn gaan we nog een keer naar de tempel voor een viering.
Vandaag niet uit eten maar allemaal gezellig thuis. Morgen is het zondag en kan ik uitchecken en ben ik de komende weken de enige man in huis. Nog een dag dat iedereen nog even binnenloopt en samen eet maar maandag zal alles weer zijn “normale” gang moeten gaan. Dan zal het gemis na 60 jaren voor mama veel voelbaarder zijn. Voor haar zal het vooral zijn: het “niet normale” leven weer een plekje proberen te geven. Ook zal de vermoeidheid eruit gaan komen. Hopelijk kan iedereen de draad weer snel oppakken. De mama van Susan wil dat ook.
Morgen en de komende dagen probeer ik telkens wat van het dagelijks leven hier in Zuid Korea te vertellen. Waarom is er zo ontzettend veel hoogbouw? Waarom zijn er zoveel koffieshops en restaurants en buurtwinkeltjes?
Een warme groet en leef en geniet van de momenten.
Piet.
Duaegu, zondag 30 september 2018
Zonnig en 24 graden.
“Verhuizing”.
Vanmorgen eerst met de kleine rugzak naar het appartement van Susan gewandeld. Samen ontbijten met Susan en mama. De komende dagen zullen we vaker met zijn drietjes zijn. Tegen 11 uur komt de zus van Susan en halen we samen de grote rugzak op en check ik uit bij het hotel.
Mijn kamer wordt ingericht en we beginnen weer met het opruimen en ordenen van alle kasten. Soms wordt er gelachen en soms slaat het verdriet toe als men weer iets speciaals van papa vindt.
De hele tijd veertien hoog in het appartement verblijven is niet zo goed dus besluit de familie samen te gaan lunchen. Zij weten altijd ontzettend leuke plekjes te vinden. We zijn met zevenen. Na de lunch gaan we naar een van de dochters die met haar man een grote volkstuin heeft. Ruim een uur rijden en dan zitten we tussen de bergen. Samen oogsten we de nodige groenten en help ik met een stenen terras te verplaatsen. Rond zessen zijn we weer thuis en de dames beginnen weer te koken. Een simpel avondeten is hier een uitgebreid avondeten. Veel rijst, vlees en groenten en fruit. Allemaal zitten we rond grote borden en schalen met eten en iedereen neemt daar wat van. Met stokjes natuurlijk. Ik kan er al aardig mee over weg. De taal is een ander verhaal. Super moeilijk uit te spreken maar ook zeer moeilijk te onthouden omdat je totaal geen raakvlakken kunt herkennen. De Koreaanse taal is een geïsoleerde taal. Dat wil zeggen dat het geen raakvlakken heeft met andere talen. Er komen wel veel woorden voor die aan het Chinees ontleend zijn. Hallo betekent hier de eerste begroeting. “Anyoung” maar als een oudere groet dan moet je “Anyoung haseyo” zeggen. Uit respect naar de oudere toe. Heel belangrijk hier. Dank u betekent hier “ Kamsa Hamnida”. Die twee zijn genoeg voor vandaag maar ze zijn er al heel erg blij mee.
Nu ik dit verslag zit te schrijven zijn we weer met zijn drietjes.
Morgen is iedereen weer aan het werk of naar school. Morgen moeten we ook beslissen wanneer we verder reizen want er moet het nodige omgezet worden en dat is meestal niet eenvoudig en meestal kost dat ook het nodige.
Morgen zal ik een aantal foto’s maken van de omgeving waar ik nu verblijf en er ook een omschrijving bij geven.
Voor nu een gezellige middag en ga ik mij douchen en nog wat woorden oefenen voordat we gaan slapen.
Een warme groet en leef en geniet van de momenten.
Piet.
Daegu, zaterdag 29 september 2018
Half bewolkt en rond de 23 graden
Beste allemaal,
Vandaag proberen we het “gewone” leven weer een beetje op te pakken. Iedereen komt weer langs bij oma. Samen eten, samen lachen, samen huilen. Ik probeer wat taken over te nemen. Voor de afwas en de vuilnis wegbrengen hoef je geen Koreaans te kennen. Susan en haar zussen beginnen de kleding en spullen van papa op te ruimen. Een wierookstokje brandt de hele dag bij de foto van papa. En ook klinkt er zijn lievelingsmuziek. Later als iedereen erbij kan zijn gaan we nog een keer naar de tempel voor een viering.
Vandaag niet uit eten maar allemaal gezellig thuis. Morgen is het zondag en kan ik uitchecken en ben ik de komende weken de enige man in huis. Nog een dag dat iedereen nog even binnenloopt en samen eet maar maandag zal alles weer zijn “normale” gang moeten gaan. Dan zal het gemis na 60 jaren voor mama veel voelbaarder zijn. Voor haar zal het vooral zijn: het “niet normale” leven weer een plekje proberen te geven. Ook zal de vermoeidheid eruit gaan komen. Hopelijk kan iedereen de draad weer snel oppakken. De mama van Susan wil dat ook.
Morgen en de komende dagen probeer ik telkens wat van het dagelijks leven hier in Zuid Korea te vertellen. Waarom is er zo ontzettend veel hoogbouw? Waarom zijn er zoveel koffieshops en restaurants en buurtwinkeltjes?
Een warme groet en leef en geniet van de momenten.
Piet.
Duaegu, zondag 30 september 2018
Zonnig en 24 graden.
“Verhuizing”.
Vanmorgen eerst met de kleine rugzak naar het appartement van Susan gewandeld. Samen ontbijten met Susan en mama. De komende dagen zullen we vaker met zijn drietjes zijn. Tegen 11 uur komt de zus van Susan en halen we samen de grote rugzak op en check ik uit bij het hotel.
Mijn kamer wordt ingericht en we beginnen weer met het opruimen en ordenen van alle kasten. Soms wordt er gelachen en soms slaat het verdriet toe als men weer iets speciaals van papa vindt.
De hele tijd veertien hoog in het appartement verblijven is niet zo goed dus besluit de familie samen te gaan lunchen. Zij weten altijd ontzettend leuke plekjes te vinden. We zijn met zevenen. Na de lunch gaan we naar een van de dochters die met haar man een grote volkstuin heeft. Ruim een uur rijden en dan zitten we tussen de bergen. Samen oogsten we de nodige groenten en help ik met een stenen terras te verplaatsen. Rond zessen zijn we weer thuis en de dames beginnen weer te koken. Een simpel avondeten is hier een uitgebreid avondeten. Veel rijst, vlees en groenten en fruit. Allemaal zitten we rond grote borden en schalen met eten en iedereen neemt daar wat van. Met stokjes natuurlijk. Ik kan er al aardig mee over weg. De taal is een ander verhaal. Super moeilijk uit te spreken maar ook zeer moeilijk te onthouden omdat je totaal geen raakvlakken kunt herkennen. De Koreaanse taal is een geïsoleerde taal. Dat wil zeggen dat het geen raakvlakken heeft met andere talen. Er komen wel veel woorden voor die aan het Chinees ontleend zijn. Hallo betekent hier de eerste begroeting. “Anyoung” maar als een oudere groet dan moet je “Anyoung haseyo” zeggen. Uit respect naar de oudere toe. Heel belangrijk hier. Dank u betekent hier “ Kamsa Hamnida”. Die twee zijn genoeg voor vandaag maar ze zijn er al heel erg blij mee.
Nu ik dit verslag zit te schrijven zijn we weer met zijn drietjes.
Morgen is iedereen weer aan het werk of naar school. Morgen moeten we ook beslissen wanneer we verder reizen want er moet het nodige omgezet worden en dat is meestal niet eenvoudig en meestal kost dat ook het nodige.
Morgen zal ik een aantal foto’s maken van de omgeving waar ik nu verblijf en er ook een omschrijving bij geven.
Voor nu een gezellige middag en ga ik mij douchen en nog wat woorden oefenen voordat we gaan slapen.
Een warme groet en leef en geniet van de momenten.
Piet.
-
01 Oktober 2018 - 03:12
Coby:
Lieve groetjes voor jou Piet en Suzan sterkte voor iedereen -
01 Oktober 2018 - 05:53
Riek:
Kamsa Hamnida, voor jouw verslag. Altijd moeilijk, of het jong of oud is. De leegte komt inderdaad later voor mama. We wachten op het volgende verslag. Groetjes -
01 Oktober 2018 - 09:02
Hanny:
Goeiemorgen, gewoon fijn om op de hoogte te blijven hoe het verder gaat.
En inderdaad er moet veel geregeld worden als er iemand wegvalt.
Liefs vanuit Gennep. -
01 Oktober 2018 - 09:40
Jolanda:
Veel sterkte voor allemaal. -
01 Oktober 2018 - 18:34
Nellagarde@ziggo.nl:
Veel sterkte met alle vrouwen en gr Harry en Nel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
