Zelfdrivers.

Zelfdrivers

Sinamatelle, zondag 12 oktober 2014, 39 graden

Beste allemaal,

Ja voor de eerste keer zelfdrivers door dit ontzettend grote park. Men heeft ons verzekerd dat er geen echte zandwegen zijn. Asfalt en gravel. En de gravel is vaak nog beter dan het asfalt. Harder dan 40 km per uur mag je in het park niet rijden. Dit vanwege de stof en het kapot rijden van de wegen. Ook moet je altijd meer dan voldoende benzine en water bij je hebben.
Trouwens benzine is in Zimbabwe echt een probleem want de spaarzame benzinestations die er zijn verkopen alleen diesel en blend. Blend is een mengsel van ??? Maar wat we wel weten dat het slecht is voor de auto. Net voor we het reservaat inreden vonden we een totalstation met normale unleaded benzine.
Voordat we het park in gaan moeten we precies aangeven waar we in het reservaat blijven slapen EN betalen.
Voor elke nacht in het reservaat betaal je ongeveer 10 dollar per persoon en nog 8 voor de auto. Daarna betaal je ook nog voor het verblijf op de campsite. Deze prijzen verschillen aanzienlijk per accommodatie. Voor eenvoudige campsites betaal je ongeveer 15 dollar per persoon.

Ben je daar niet op tijd dan kunnen ze je gaan zoeken want je kunt altijd pech krijgen. Niemand mag na zes uur nog in het reservaat zijn. Veel te gevaarlijk. Wij willen in Sinamatella blijven slapen. We hebben gehoord dat dit een unieke plek is boven op een klif en uitkijkend over een prachtig landschap.

Wij waren best een beetje zenuwachtig want de hele dag ben je op jezelf aangewezen want je ziet er de hele dag misschien twee auto's. Zou onze campervan zich goed houden?
Maar na een paar minuten rijden verdwijnt de angst want dan wordt je meegenomen door de natuur en de dieren. Na tien minuten zien we een reusachtige leeuw in het gele dorre gras liggen. Helaas met zijn rug naar ons toe. Ik hoest een paar keer en ja hoor hij draait zich om en kijkt ons even aan. Juist tijd genoeg om een foto te kunnen maken. Vijftig meter van ons vandaan zien we een echte opa leeuw. Zijn ribben zijn te tellen. Niet in staat meer om te jagen maar later hoorden we van een gids dat de anderen jagen en dat hij dan mee mag eten. Toch denken we dat hij het niet lang meer zal maken. Toch houdt hij ons nog heel trots in de gaten.
We hobbelen met een vaartje van twintig de hele dag door het reservaat. We zien van alles vooral bij de waterpoelen. Bij een van de laatste waterpoelen heeft men een privé campingplaats gemaakt. Je moet hier al ver van te voren boeken en dan kun je hier slapen. Ze hebben er een hele luxe uitkijkpost van gemaakt. Helaas kunnen we hier niet blijven maar we maken hier de lunch klaar. In de poel zien we vijf krokodillen wachtend op hun prooi. We zien vechtenden nijlpaarden. We tellen er dertig. Regelmatig komen er dieren even wat drinken. Olifanten, prachtige kudu's, zebra's, impala's en nog veel meer. In de avonden en ochtenden moet het hier een drukste van jewelste zijn.
Maar wij moeten verder want voor zessen moeten we op de campsite zijn. En wij doen er het dubbele over in tijd dan een 4WD. Wij willen onze auto sparen. Om vijf uur komen we op een van de mooiste plekken van het kamp aan. Aan de rand van een klif kijken we uit over een prachtig landschap met een droge rivierbedding en een enorme kudde buffalo's. We beseffen dat we enorme boffers zijn om dit mee te kunnen en mogen maken.

In het donker maken we ons eten klaar en kijken vanuit onze wagen de donkerte in. Maar wat zal de morgen met de zonsondergang mooi zijn.

Voor nu een warme of weer een hete groet vanuit een betoverende klif.

Piet.