Pruttelen, sissen,borrelen en een heleboel stoom.

Pruttelen, sissen, borrelen en een heleboel stoom.

San Pedro de Atacama, maandag 23 september 2013

Beste allemaal,

Eerst even mijn schoonzoon Wouter en Thierry van harte feliciteren. Proberen te skypen maar de verbinding was te slecht om iets zinnigs te kunnen zeggen.

Maar ik had beloofd om over de tourtocht van gisteren nog wat te vertellen. Eerst reden we zo'n twintig minuten naar de Valley of Death. Er gaan drie verhalen de ronde waarom het de Valley of Death wordt genoemd. De laatste is van zo'n 35 jaar geleden toen een herder de helft van zijn kudde plotseling kwijt was. Bij een zandstorm bleken ze in de afgrond gevallen te zijn. Allemaal dood! Vandaar hoogstwaarschijnlijk de naam. Maar ook vanmiddag spookte het hier behoorlijk. Een windkracht 9, overdag kan het er zo'n veertig graden worden en in de nacht min 15. Maar het ergste is het zand dat je hele lichaam als het ware zandstraalt. Een bril om je ogen te beschermen is geen overbodige luxe. Daarna rijden we naar de grotten waar het een kruipen en sluipen is en waar je in het donkere gedeelte zeker licht nodig hebt.
Daarna rijden we naar de Valley of the Moon. De wind heeft hier een waar maanlandschap geschapen. Hier wandelen we wat rond en voor zonsondergang klimmen we naar boven om vandaar van de geweldige zonsondergang te genieten.
Het was alweer een dagje waar we van de wonderen van de natuur konden genieten.

Maar nu terug naar vandaag. En het was weer vroeg dag want om vijf uur zouden we weer opgehaald worden om de hoogste geisers ter wereld te aanschouwen. De geisers van El Tatio. We waren al gewaarschuwd dat het er ontzettend koud kon zijn.
Een busje met zo'n vijftien toeristen bracht ons in anderhalf uur ruim 2000 meter hoger. In het pikkedonker en langs diepe afgronden bereikten we de hoogste geisers ter wereld. Overal uit de grond kwam water en stoom van zo'n 85 graden. En omdat de buitenlucht op deze hoogte min 10 graden was, leek, het door al dat stoom, wel op een spookeiland. Het was stervenskoud en iedereen liep blauwbekkend foto's te maken. Op het eind kregen we ook nog een ontbijt; buiten dus bij tien graden onder nul. Eerlijk gezegd waren we blij dat we de auto weer in konden. Maar voor de hele dapperen was er ook nog een hotspring. Buiten omkleden en dan in het hete water gaan liggen. Maar daarna buiten bij 10 graden onder nul weer omkleden. Wij hebben ons hier niet aan gewaagd.
Op de terugweg enkele keren gestopt om vecuna's en een paar vossen te fotograferen. Ook gestopt bij een uitgestorven dorpje met de naam Machuna. De deuren waren allemaal voorzien van een slot en bij navraag bleek dat er nog maar drie mensen wonen en dat de rest vertrokken was naar San Pedro de Atacama.
Rond twaalf uur weer in het centrum afgezet. Wat gegeten en wat inkopen gedaan voor het avondeten.

Proberen om wat achterstallige verslagen te schrijven. En ook onze bagage weer wat organiseren want morgen om drie uur gaan we weer verder naar het zuiden van Chili. Naar La Serena. Zijn benieuwd wat we daar weer te zien krijgen.

Voor nu een warme groet (overdag is het meer dan dertig graden) en leef en geniet van de momenten.

Piet.