Ontblote kippenlijven.

Huaraz, vrijdag 21 september 2012.

Nog een dag waarin van alles gebeurt en een dag om weer wat vooruit te kijken. Morgen en zondag proberen we met een van de broers van ons hostel er weer op uit te trekken. Te lang niets doen is niet goed en we willen weer wat meer van de omgeving te weten komen. Vandaag ook de foto’s organiseren en veilig stellen. Susan organiseert de foto’s van dag tot dag. Ik heb mij ondertussen voorgenomen om bij thuiskomst meteen fotoboeken te gaan maken. Daar is helaas van de vorige reis niets van gekomen. Helaas want met foto boeken kun je de reis weer opnieuw beleven. “ Want wie van zijn herinneringen weet te genieten, leeft twee keer”, is een gezegde.
Samen weer inkopen gedaan voor het avondeten en meestal is daar kip bij want waar je ook kijkt je oog valt overal op blote kippenlijven. Zij hangen heel smakelijk met tientallen op een rijtje langs de straat. Ook zijn deze winkeltje ook meteen slachterijen. Honderden kippen worden levend aangevoerd, om een tijdje later in handkarren, op de rug of in een bus weer naar andere plaatsen vervoerd te worden. Kip of te wel POLLO daar zijn de mensen hier gek op. Maar dan ook alles van de kip wordt gegeten. Een van de lekkernijen blijken de kippenpootjes te zijn. “s Avonds vind je die met honderden langs de straat terug op de vele kleine BBQ op elke straatho e k.
Ook gaan we altijd op tijd naar bed. Ruim 3000 meter hoogte temidden van de Bergen zal hier wel debet aan zijn. Want inspanningen hier zijn toch wel wat anders dan inspanningen op zeeniveau.
Er valt hier altijd weer watt e beleven. Elke dag is er wel een optocht en viert een van de vele bergvolken wel weer een of ander feest. Een band, harmonie, trekt dan door de straten. Voorop een groot spando e k gevolgd door dansende mensen (vooral vrouwen en meisjes) in prachtig gekleurde kostuums. Het is bijna elke dag carnaval hier maar tussendoor gaat het kat en muisspel met de politie gewoon door en geven de duizenden straatverkopers uit de bergen deze stad levendigheid en kleur.
Maar er is vaak ook tries tom te zien dat veel van deze verkoopsters heel oude vrouwtjes zijn die de hele dag op het trottoir zitten met een bosje uitjes, een paar bosjes bloemen, wat aardappelen, wat zoetigheid of noem maar op. Zij zijn vaak al over de zeventig en meoeten toch aan wat geld zien te komen want een echte oudedagsvoorziening kent men hier niet.

Beste allemaal alweer een warme groet van ons en leef en geniet van de momenten van de dagen.

Piet