Peru, zo mooi, maar nog een lange weg te gaan.

Huaraz, zaterdag 22 september 2012.

Vandaag is het zuiden van Huaraz aan de beurt. Maar het is ook de beurt voor Benjin die vandaag onze gids is. Dan hebben we de 3 broers allemaal gehad. Leonardo, Esteban en Benjin runnen dit hostel nu pas enkele maanden. Elke morgen gaan zij naar de verschillende busstations om backpackers op te vangen en proberen ze hen meet e krijgen naar hun hostel. Het grote voordeel van dit hostel is de ligging en het dakterras met een uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Ook zijn zij alledrie bevoegde gidsen. Dus heel gemakkelijk om een trip te organiseren. Ook hebben ze alle benodigheden voor een bergtocht en wij nemen dus elke keer een wandelstick mee en dat blijkt toch heel veilig te zijn.
Wij nemen met ons drietjes eerst een taxi naar de rand van de stad, vlakbij is een grote begraafplaats waar een massagraf is met duizenden slachtoffers van de aardbeving in 1970.
Het word teen stevige bergtocht, maar alweer ooooh zo mooi. We gaan eerst twee en een half uur bergop langs diepe ravijnen. Vaak blijven we stilstaan en dat niet alleen om uit te hijgen maar om te genieten van de kleurenpracht van de vallei en de bergwanden. Onderweg vertelt Benji over de problemen van de stad. Vooral het waterprobleem. Water wordt door de overheid georganiseerd en electriciteit door een particulier bedrijf. Water moet er voldoende zijn door de omringende bergen en sneeuw maar toch is het water duurder dan stroom en is het ook nog eens heel slecht beschikbaar zoals wij aan den lijve ondervinden.
Ook de grote mijn companies zijn een probleem. De bergketen is voorzien van alle dure metalen, Zink, goud en koper zijn hier volop aanwezig. Gisteren was er nog een grote demonstratie van bergbewoners die een doodskist met zich meedroegen. Later hoorden we date en van de bergbewoners was gedood door een van de bewakers van de mijnen. De bergbewoners hadden geen water en alles verdroogde op de velden als gevolg van de mijn exploitaties.
Corruptie en niet verder kijken dan “ manana” zijn twee obstakels naar verdere ontwikkeling in Peru. Hets zal nog een hele tijd instabiel blijven.

Om 12 uur komen we op het hoogste punt aan en als we over de bergrug kunnen kijken gaat het van ooooh en aaaaah. Wij kijken op de besneeuwde bergketen voor ons en achterons ligt de hele stad Huaraz aan onze “ voeten”. Maar ook de vallei met zijn kleurenpracht is betoverend.
Onder de eucalyptusbomen genieten we meer dan een uur van een heerlijke lunch en de prachtige vergezichten.
Na anderhalf uur lopen en dalen zijn we weer terug op ons beginpunt en kunnen wij voor de eerste keer van een echte warme douche genieten met een stevige straal. Dubbel genieten vandaag.
‘s Avonds bewonderen we de foto’s op de computer en constateer ik dat jullie nog vele prachtige foto’s tegemoet kunnen zien.

Voor nu alweer een lieve groet vanuit Huaraz. Morgen gaan we naar het noordelijk gedeelte en dan is Leonardo weer aan de beurt.

Piet.