Drama op de flanken van de Cotopaxi
Blijf op de hoogte en volg piet
28 Augustus 2012 | Ecuador, Quito
Piet
Quinto, .dinsdag 28 augustus 2012.
Beste allemaal,
Vandaag probeer ik nog enkele verslagen te maken zodat het een beetje bij en bij blijft. Even druk om alle foto’s te bekijken en de verslagen te lezen maar over een paar dagen hoor je weer nierts van ons want dan maken we een echte jungle toer naar de Amazone. En daar vewacht ik geen internet of telefoon.
Fijn dat de familiedag weer zo fijn verlopen is en wat een aangename verrassing van Gwen en Jan. Probeer haar gauw te bereiken. En voor oma Coby is dit ook super. Maar nu begin ik weer aan het verslag te werken.
Cotopaxi, maandag 20 augustus 2012.
Vandaag weer op pad met een toerteam. Altijd spannend wie en hoeveel reisgenoten er zijn. Het zijn 2 vriendinnen uit Canada. Dus weer met een kleine groep en dat is heel fijn. Genoeg plaats voor mijn lange benen in het busje.
Vandaag gaan we de vulkaan de Cotopaxi “ beklimmen” die in het national Park ligt. Het is de beroemdste en grootste nog actieve vulkaan ter wereld. 5897 meter hoog!!!!Bedekt met sneeuw en gletsjers. We maken regelmatig een tussenstop om aan de grote hoogte te wennen. Cocathee, veel water en rustig aan is het advies. Ook wat chocolade bij je is handig. Ga je namelijk te snel omhoog of daal je te snel dan kun je vreselijke hoofdpijn krijgen.
Webben geluk want de Cotopaxi ligt te glunderen in de zon. Het gebeurt vaak dat hij in de wolken zit en het heel mistig en nat is, maar wij hebben geluk tot nu toe want het weer kan hier heel snel omslaan.
Dikke kleding, handschoenen, een zonnebril, zonnebrandolie en een windjack zijn geen overbodige luxe. Het stormt er vreselijk en het fijne zand teistert je ogen en gezicht.
Wij gaan zo hoog mogelijk met het busje tot aan de parkeerplaats. Het is dan nog bijna 2 uur klimmen tot aan de gletsjer. Echt naar de top is voor de echte bergbeklimmers en je hebt dan veel meer uitrusting nodig.
We gaan voetje voor voetje naar de gletsjer ieder op zijn eigen tempo. Na elke tien stappen even op adem komen en dan weer verder. Het mulle fijne zand maakt het nog moeilijker.
Maar 50 meter voordat we het laatste punt hebben bereikt is het schrikken. Wij horen een vrouw gillen en schreeuwen en huilen tegelijk. Mon anour mon amour klinkt vanaf de berg. Wij zien 40 meter van ons vandaan een man op de grond liggen. Ranimeren, hartmassage maar helaas de man sterft voor onze ogen. Onze gids, een bergbeklimmer, gaat onmiddelijk helpen.
2 uur latyer wordt de man naar de parkeerplaats gedragen door de gidsen die hier aanwezig zijn.
Wij hoorden van onze gids dat het een familie uit Frankrijk was, de man was dokter en kreeg door de inspanningen een fatale hartaanval. De dochters waren in een shock en moisten ook naar beneden gedragen worden.
Wij waren allemaal stil op de weg naar beneden en we beseften date en mnooie vakantie voor velen van de ene op de andere seconde veranderde in een onvergetelijk drama.
Op de lange terugweg omringd door vulkanen stoppen we ook nog bij het Limpiopungomeer.
Na een fijne lunch bij de openhaard keren we met veel dubbele herinneeringen en gedachten terug naar Quinto.
Gauw onder de douche om al dat stof aft e wassen en ook de kleren verdienen weer een wasje.
Morgen vertrekken we naar een ander hotel voor de reis naar de Galap[agos eilanden. Jullie zullen dan een weekje niets van ons horen want dan verblijven we op een boot in de Pacific Ocean.
Morgen een dagje rust om bij te komen van al deze indrukken.
Leef en geniet van de momenten en dat hebben we vandaag weer extra mogen ervaren bij dat dramatisch moment op de flanken van de Cotopaxi.
Een warme groet van ons.
Piet
Quinto, .dinsdag 28 augustus 2012.
Beste allemaal,
Vandaag probeer ik nog enkele verslagen te maken zodat het een beetje bij en bij blijft. Even druk om alle foto’s te bekijken en de verslagen te lezen maar over een paar dagen hoor je weer nierts van ons want dan maken we een echte jungle toer naar de Amazone. En daar vewacht ik geen internet of telefoon.
Fijn dat de familiedag weer zo fijn verlopen is en wat een aangename verrassing van Gwen en Jan. Probeer haar gauw te bereiken. En voor oma Coby is dit ook super. Maar nu begin ik weer aan het verslag te werken.
Cotopaxi, maandag 20 augustus 2012.
Vandaag weer op pad met een toerteam. Altijd spannend wie en hoeveel reisgenoten er zijn. Het zijn 2 vriendinnen uit Canada. Dus weer met een kleine groep en dat is heel fijn. Genoeg plaats voor mijn lange benen in het busje.
Vandaag gaan we de vulkaan de Cotopaxi “ beklimmen” die in het national Park ligt. Het is de beroemdste en grootste nog actieve vulkaan ter wereld. 5897 meter hoog!!!!Bedekt met sneeuw en gletsjers. We maken regelmatig een tussenstop om aan de grote hoogte te wennen. Cocathee, veel water en rustig aan is het advies. Ook wat chocolade bij je is handig. Ga je namelijk te snel omhoog of daal je te snel dan kun je vreselijke hoofdpijn krijgen.
Webben geluk want de Cotopaxi ligt te glunderen in de zon. Het gebeurt vaak dat hij in de wolken zit en het heel mistig en nat is, maar wij hebben geluk tot nu toe want het weer kan hier heel snel omslaan.
Dikke kleding, handschoenen, een zonnebril, zonnebrandolie en een windjack zijn geen overbodige luxe. Het stormt er vreselijk en het fijne zand teistert je ogen en gezicht.
Wij gaan zo hoog mogelijk met het busje tot aan de parkeerplaats. Het is dan nog bijna 2 uur klimmen tot aan de gletsjer. Echt naar de top is voor de echte bergbeklimmers en je hebt dan veel meer uitrusting nodig.
We gaan voetje voor voetje naar de gletsjer ieder op zijn eigen tempo. Na elke tien stappen even op adem komen en dan weer verder. Het mulle fijne zand maakt het nog moeilijker.
Maar 50 meter voordat we het laatste punt hebben bereikt is het schrikken. Wij horen een vrouw gillen en schreeuwen en huilen tegelijk. Mon anour mon amour klinkt vanaf de berg. Wij zien 40 meter van ons vandaan een man op de grond liggen. Ranimeren, hartmassage maar helaas de man sterft voor onze ogen. Onze gids, een bergbeklimmer, gaat onmiddelijk helpen.
2 uur latyer wordt de man naar de parkeerplaats gedragen door de gidsen die hier aanwezig zijn.
Wij hoorden van onze gids dat het een familie uit Frankrijk was, de man was dokter en kreeg door de inspanningen een fatale hartaanval. De dochters waren in een shock en moisten ook naar beneden gedragen worden.
Wij waren allemaal stil op de weg naar beneden en we beseften date en mnooie vakantie voor velen van de ene op de andere seconde veranderde in een onvergetelijk drama.
Op de lange terugweg omringd door vulkanen stoppen we ook nog bij het Limpiopungomeer.
Na een fijne lunch bij de openhaard keren we met veel dubbele herinneeringen en gedachten terug naar Quinto.
Gauw onder de douche om al dat stof aft e wassen en ook de kleren verdienen weer een wasje.
Morgen vertrekken we naar een ander hotel voor de reis naar de Galap[agos eilanden. Jullie zullen dan een weekje niets van ons horen want dan verblijven we op een boot in de Pacific Ocean.
Morgen een dagje rust om bij te komen van al deze indrukken.
Leef en geniet van de momenten en dat hebben we vandaag weer extra mogen ervaren bij dat dramatisch moment op de flanken van de Cotopaxi.
Een warme groet van ons.
Piet
-
28 Augustus 2012 - 15:11
Ria Zus Van Piet:
Hoi Piet en Susan,
De familiedag was heel gezellig veel gelachen,Piet wat een mooie kleinkinderen Jasper en Sterre en Djuna mag er ook zijn.
Sterre precies Bauke,wat een lachebekje.
Liefs van je zus uit Etten -
28 Augustus 2012 - 16:24
Riek:
Ja dat is een groot drama. Vreselijk.
De foto's zien er weer mooi uit.
Gwen is enkele weken met Jan op vakantie gegaan, sinds maandag, dus je krijgt ze zomaar niet te pakken nu.
Groetjes aan Susan van ons -
28 Augustus 2012 - 17:16
Bauke:
Oh wat heftig zeg!!!! -
28 Augustus 2012 - 19:46
Corrie Van Baast:
Hallo Piet en Susan,
Weer gezellig je verslagen gelezen. Dat handwerken...en allemaal zonder patroontje van oma, naar moeder aan dochter doorgegeven.
Dat was schrikken voor jullie. Afschuwelijk voor die Franse familie. Zo plotseling.
Wij hopen dat jullie twee een gezonde vakantie zullen hebben. Gezond heen en weer terug.
Met een opgevijzelde conditie zo te horen (lezen).
Vriendelijke groeten van ons en wij genieten mee op afstand.
Joop en Corrie -
28 Augustus 2012 - 20:40
Ine Seegers:
Hoi Piet en Susan,
Wat erg dat er zo iets vreselijks gebeurt onder toeziend oog van jullie. Dat heeft denk ik toch wel even impact op de gehele groep.
Piet zijn jullie daar ook in de buurt van de vulkaan die vorige week nog actief was? Er zijn toen evacuaties van mensen geweest.
Zie ik Susan daar gezellig aan tafel zitten? Zijn het locals of mensen van jullie gezelschap?
De Galapagos eilanden lijken me ook zo prachtig met dat fantastische dierenrijk.
Geniet ze daar en bedankt weer voor de mooie plaatjes.
Groetjes Marcel en Ine -
28 Augustus 2012 - 21:21
Hanny En Herman:
Inderdaad een hele gezellige familiedag met heel slecht weer, maar dat mocht de pret niet drukken. Djuna Jasper Sterre en Leja zijn schatjes.
Herman en Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
