Denkend op de fiets, Thinking on the bike,

dinsdag 12 januari 2010

Boeung Trach Village,

Beste allemaal, dear everyone,

Today a long hot road from 95 km. through a poor landscape. Not many activities in the countryfield. Many, many young children and many sad eyes from the older people.
So tomorrom I hope to tell you more about that.

Big hug,

Piet


Allereerst Tonny feliciteren. Tonny Proficiat en nog vele fijne en gezonde jaren samen. En Tonny het is niet belangrijk hoe oud je bent maar belangrijker is HOE je oud bent. Dus vergeet je leeftijd en leef je leven.

Voor Ted Boeung Trach village ligt ongeveer 5 km voorbij de afslag naar Sre Ambel. Ik heb in het Picnic Resort overnacht.

En ja Riek de site stond verkeerd in de folder het is inderdaad: www.mondolopthom.nl

Zo dat is weer bijgewerkt.
Na 95 hete kilometers was ik al om 3 uur in mijn klein houten bungalowtje. Goed geslapen tussen alle nachtelijke diergeleuiden tot in mijn kamer toe aan de opgegeten banaan in muijn tas te zien.
De weg was licht heuvelachtig voor een gedeelte maar verder reed ik door een wat triest aandoend gebied. Soms wat dorpjes en verder hier en daar een huisje. Het is een arm gebied met zeer weinig activiteit op het platteland. Het is een grote doorgaand route van Phnom Penh naar Sihanoukville. Met veel containervervoer en grote 4wd landrovers die de mensen letterlijk en figuurlijk niet zien. Dus oppassen . Gelukkig ben ik in Nieuw zeeland gewend om op de witte streep te rijden.

Beste mensen vanaf de eerste dag dat ik Cambodja binnen reed voel ik en zie ik pijn in de ogen van vooral de oudere mensen.
De vele kinderen roepen en zwaaien dat het een lieve lust is en ook de meisjes en jongens van rond de 15 jaar zwaaien en zeggen bye bye of proberen een engelse zin te roepen. What is your name? Where come you from?
De ouderen kijken altijd de kat uit de boom en komen pas een beetje los als ik ze een hand geef of er naast ga staan met de hand op hun schouder en gewoon lach.

Voordat ik Cambodja uit ben zal ik nog wel meer te weten komen van de triestheid in hun ogen zeker als ik in Phno Phen de Killing Fields en het Genocide Museum "TUOL SLENG"bezocht heb.
Want vorige week hebben ze de bevrijding gevierd. Pas 31 jaar geleden.

Beste mensen hier laat ik het nu bij want morgen vervolg ik deze weg die meestal door iedereen met de bus afgelegd wordt. Ik wil juist deze dorpjes en mensen ontmoeten die hier toch wel in grote armoede leven.

Een leef en geniet groet,

Piet