Naamsverhuizing, Other names from places
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
20 November 2009 | Vietnam, Lai Châu
vrijdag 20 november 2009
Lai Chau,
Beste allemaal, dear everyone,
Dear everyone. Another day with very bad roads. So bad that you in whole NZ can find such roads. I am sure about that. And because I swet because I must climb very hard I became cold when I go down hill. It is hard but that is adventure.
So I don't know how it is tomorrow. Every day is here a surprise.
So live and enjoy your roads.
Loves for everyone who follows me.
It feel goods special when the times are hard.
Piet
Even wat uitleggen vooral voor de lezers zoals Ted en Herman die mij van dag tot volgen via Google Earth. Ted is mij namelijk uit het oog verloren. Ik zal proberen om alle kleine plaatsjes die ik tegenkom aan te geven. Maar er heeft hier ook een naamsverhuizing plaatsgevonden. Door conflicten met China, overstromingen en aardverschuivingen zijn hele plaatsen en steden verplaatst. En nu men een nieuwe provincie gemaakt heeft worden plaatsnamen gewoon veranderd.
Zo werd Lau Chau - Muong Lay (nieuw)
Zo werd Phong To - Lai Chau (nieuw)
Zo werd Muong Lay - Muong Cha (nieuw)
Zo werd Binh Lu - Tam Duong (nieuw)
Gisteren ben ik via de Silver Waterfalls (Thac Ba) in Buuc Dien Nieuw is dat Tam Duong terechtgekomen. Nu ben ik Lai Chau (vroeger Phong To en nog eerder Tam Duong. Snappen jullie het nog?
Ik ben hier weer door en door koud aangekomen. Je kunt je daar heel moeilijk op kleden. Ik begon vanmorgen met een hele zware klim van 12 km. Je transpireert dan alles wat mogelijk is. Je bent dus kletsnat. Je moert je regenjack en fleece aanhouden want als je van 600 naar 1300 meter stijgt dan rij je in de koude wolken en wordt je behoorlijk nat van buiten. Dus van binnen en buiten ben je kletsnat en als je gaat dalen krijg je het echt koud. Je koelt dan hard af. Als je flink gedaald hebt wordt het warmer in de vallei en dan kun je weer even bijkomen.
De omgeving is prachtig maar ik moet ontzettend uitkijken omdat de weg wederom ontzettend slecht is. Tot nu toe lijkt Vietnam wel een grote bouwput. Overal worden wegwerkzaamheden uitgevoerd. De wegen zijn echt een modderpoel, met kuilen, losse keien, spek en spekglad, je kunt je er gewoon geen voorstelling van maken. Iedereen moet hier doorheen. Scooters, motors, bussen, vrachtwagens, auto's maar FIETSERS zie hier niet eentje.
Wel 's morgens 10 tallen kinderen die door de modder soms kilometers naar school moeten lopen en die mij allemaal naroepen en nazwaaien. Want zo'n rare, lange snuiter met blote benen is een welkome bezienswaardigheid.
Ik ben samen met mijn Koga echt een evenwichtskunstenaar op de fiets aan het worden. Het is echt met volle concentratie fietsen en overeind proberen te blijven.
Ik twijfel wat ik de komende dagen moet doen. Of de bus nemen of halve etappes afleggen. Maar niemand kan mij hier informatie geven hoe de toestand van de weg verderop is.
En ik weet dat ik het liefste fiets maar ik weet niet hoe mijn vriend Koga zich hierbij blijft voelen.
Dus ik denk dat ik morgen weer zo'n 30 km probeer te fietsen want ik weet dat daar dan weer slaapgelegenheid is.
Ik hou jullie wel op de hoogte. Maar de computers liggen hier ook niet dik gezaaid.
Vandaag is "Schoppie" weer een weekje gegroeid en alles gaat goed met hem/haar.Straks in zijn/haar dagboek schrijven.
Maar nogmaals een dankwoord aan al die trouwe lezers. Met of zonder reactie. Ik voel dat ontzettend veel mensen dit avontuur volgen en er komen er elke dag nog meer bij heb ik zo het gevoel.
Wat ik super vind Elly dat jij mij ook volgt. "Mijn" lerares bij de opleiding aardrijkskunde met hele fijne herinneringen aan deze opleiding en de Marokkoreis. Super was die Elly. En misschien zit ik door die opleiding wel hier.
Tante Ria en oom Jan uit Geldrop. Een lieve groet.
En Richard Dugdale, nice your reaction. Greetings to your bike friends I met on the road.
En natuurlijk ook aan Marja en Hans uit Enkhuizen die weer veilig thuis zijn.
Dus gewoon allemaal dank je wel. Het doet goed zeker nu de fietsomstandigheden verre van ideaal zijn.
Beste allemaal ik zit achter een computer bij de receptie van het hotel en zie hen zo af en toe naar mij kijken. Dus voor nu
Leef en geniet ook al is de weg niet altijd even vlak. Als je dit hier meemaakt, mopper je nooit meer op de Gemeente of op wat dan ook.
Piet.
Lai Chau,
Beste allemaal, dear everyone,
Dear everyone. Another day with very bad roads. So bad that you in whole NZ can find such roads. I am sure about that. And because I swet because I must climb very hard I became cold when I go down hill. It is hard but that is adventure.
So I don't know how it is tomorrow. Every day is here a surprise.
So live and enjoy your roads.
Loves for everyone who follows me.
It feel goods special when the times are hard.
Piet
Even wat uitleggen vooral voor de lezers zoals Ted en Herman die mij van dag tot volgen via Google Earth. Ted is mij namelijk uit het oog verloren. Ik zal proberen om alle kleine plaatsjes die ik tegenkom aan te geven. Maar er heeft hier ook een naamsverhuizing plaatsgevonden. Door conflicten met China, overstromingen en aardverschuivingen zijn hele plaatsen en steden verplaatst. En nu men een nieuwe provincie gemaakt heeft worden plaatsnamen gewoon veranderd.
Zo werd Lau Chau - Muong Lay (nieuw)
Zo werd Phong To - Lai Chau (nieuw)
Zo werd Muong Lay - Muong Cha (nieuw)
Zo werd Binh Lu - Tam Duong (nieuw)
Gisteren ben ik via de Silver Waterfalls (Thac Ba) in Buuc Dien Nieuw is dat Tam Duong terechtgekomen. Nu ben ik Lai Chau (vroeger Phong To en nog eerder Tam Duong. Snappen jullie het nog?
Ik ben hier weer door en door koud aangekomen. Je kunt je daar heel moeilijk op kleden. Ik begon vanmorgen met een hele zware klim van 12 km. Je transpireert dan alles wat mogelijk is. Je bent dus kletsnat. Je moert je regenjack en fleece aanhouden want als je van 600 naar 1300 meter stijgt dan rij je in de koude wolken en wordt je behoorlijk nat van buiten. Dus van binnen en buiten ben je kletsnat en als je gaat dalen krijg je het echt koud. Je koelt dan hard af. Als je flink gedaald hebt wordt het warmer in de vallei en dan kun je weer even bijkomen.
De omgeving is prachtig maar ik moet ontzettend uitkijken omdat de weg wederom ontzettend slecht is. Tot nu toe lijkt Vietnam wel een grote bouwput. Overal worden wegwerkzaamheden uitgevoerd. De wegen zijn echt een modderpoel, met kuilen, losse keien, spek en spekglad, je kunt je er gewoon geen voorstelling van maken. Iedereen moet hier doorheen. Scooters, motors, bussen, vrachtwagens, auto's maar FIETSERS zie hier niet eentje.
Wel 's morgens 10 tallen kinderen die door de modder soms kilometers naar school moeten lopen en die mij allemaal naroepen en nazwaaien. Want zo'n rare, lange snuiter met blote benen is een welkome bezienswaardigheid.
Ik ben samen met mijn Koga echt een evenwichtskunstenaar op de fiets aan het worden. Het is echt met volle concentratie fietsen en overeind proberen te blijven.
Ik twijfel wat ik de komende dagen moet doen. Of de bus nemen of halve etappes afleggen. Maar niemand kan mij hier informatie geven hoe de toestand van de weg verderop is.
En ik weet dat ik het liefste fiets maar ik weet niet hoe mijn vriend Koga zich hierbij blijft voelen.
Dus ik denk dat ik morgen weer zo'n 30 km probeer te fietsen want ik weet dat daar dan weer slaapgelegenheid is.
Ik hou jullie wel op de hoogte. Maar de computers liggen hier ook niet dik gezaaid.
Vandaag is "Schoppie" weer een weekje gegroeid en alles gaat goed met hem/haar.Straks in zijn/haar dagboek schrijven.
Maar nogmaals een dankwoord aan al die trouwe lezers. Met of zonder reactie. Ik voel dat ontzettend veel mensen dit avontuur volgen en er komen er elke dag nog meer bij heb ik zo het gevoel.
Wat ik super vind Elly dat jij mij ook volgt. "Mijn" lerares bij de opleiding aardrijkskunde met hele fijne herinneringen aan deze opleiding en de Marokkoreis. Super was die Elly. En misschien zit ik door die opleiding wel hier.
Tante Ria en oom Jan uit Geldrop. Een lieve groet.
En Richard Dugdale, nice your reaction. Greetings to your bike friends I met on the road.
En natuurlijk ook aan Marja en Hans uit Enkhuizen die weer veilig thuis zijn.
Dus gewoon allemaal dank je wel. Het doet goed zeker nu de fietsomstandigheden verre van ideaal zijn.
Beste allemaal ik zit achter een computer bij de receptie van het hotel en zie hen zo af en toe naar mij kijken. Dus voor nu
Leef en geniet ook al is de weg niet altijd even vlak. Als je dit hier meemaakt, mopper je nooit meer op de Gemeente of op wat dan ook.
Piet.
-
20 November 2009 - 08:27
Frank :
het is mooi, spannend en eng om te lezen en te zien hoe onherbergzaam het daar is en dat je ondanks de taalbariëre toch kunt communiseren, doe voorzichtig en goede reis -
20 November 2009 - 08:42
Piet:
Heb je geen lange broeken bij? Ja dat wordt toch alleen maar modder, en als dat nat wordt, zie het maar weer eens droog te krijgen. he.
Dus lekker bloot rondrijden maar wat een gedoe met die wegen, nee klagen hoeven we hier dan zeker niet. Het is hier vandaag en gisteren prachtig herfstweer, het is nu al 10 graden. Goed he. Tot morgen denk ik en hoop ik. Doei. Dikke kus. -
20 November 2009 - 10:11
Riek:
Er staat Piet zie ik, waar het hart vol van is......je zus Riek is dit natuurlijk hahahahaha -
20 November 2009 - 13:04
Bram, Coen En Angeli:
He Piet,
Ik kan je niet echt helpen, maar toen ik 9 jaar geleden in vietnam was, waren de wegen ook al bar en boos en dat zeg ik die toen met de bus reisde. Dus ja, ik verwacht dat het echt wel beter zal worden, maar nooit goed. Maar ik wacht met spanning je verhalen af.
Succes
Groet Bram, Coen en Angelie -
20 November 2009 - 20:21
Karin:
Keep well and travel save. You are one lucky man! -
21 November 2009 - 06:23
RiaR:
Met enorme bewondering volg ik je. Wat een reis zeg, en dan die kou ik zou dat echt niet kunnen ik zou met een ski-pak op die fiets gaan zitten denk ik. brrrrrrrr.
Maar Piet doorstaat alles geen berg te hoog,geen weg te slecht.
Vele groetjes en wat warmte uit Tilburg.
RiaR -
22 November 2009 - 10:57
Hanny:
Piet nogmaals wat een kou, hier was het gisteren 17 graden en dat voor november, dat is ook bijzonder. Maar niks te vergelijken met die grote verschillen daar. Daaaag Herman en Hanny -
22 November 2009 - 11:03
Bart En Tineke:
Hoi Piet,
Het lukt me de laatste tijd alleen maar om op zondag even "bij te lezen", dus mijn reactie loopt steeds achter de feiten aan. In de klas heb ik het weleens over bikkelen of watten. Nou wat jou betreft is er geen sprake van watten. Wat een ervaringen en wat sla je je er flink doorheen zeg. Afgelopen week weer een speciale dag. Die verbondenheid moet je nog steeds voelen, dat kan niet anders als we jou een beetje denken te kennen.
Voor de etappes die nog komen wensen we je veel succeservaringen toe.
We hopen het een keer allemaal uit je eigen mond te horen.
Groetjes .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
