Zal ik wel, zal ik niet

Beste allemaal,

Dag. 134/166. dinsdag 10 februari.

Het weer is omgeslagen. Het is nog wel heel warm maar het is bewolkt en het regent. Maar hier zullen veel mensen blij mee zijn. Het heeft hier maanden niet geregend en alles is bruin en geel. Dus niet mopperen.

Om 9 uur besluit ik toch in de warme regen op de fiets te stappen. Nat zou ik toch worden, is het niet van de regen dan is het wel van de zweet.
En het is vandaag " maar" 65 km met 4 steile beklimmingen. Het vervelendste is de bril. Dus staat de halve dag op het puntje van mijn neus zodat ik eroverheen kan kijken. Na een half uurtje staat het water letterlijk in mijn schoenen. Gelukkig is er weinig verkeer op de smalle wegen. Nerghens is iets te koop voordat ik Maraehako Bay Retreat ben.
Lopend via een supersteile afdaling bereik ik dit kleine paradijs. Ik slaap in een caravan die 5 meter!!!!van de golven, van de zee afstaat. De Maori eigenaar wil tegen een kleine vergoeding wel een maaltijd klaarmaken. Ook is er een Duits meisje van een jaar of 22 die daar een paar dagen helpt voor gratis eten en een gratis slaapgelegenheid.
Dus om 7 uur zitten wij met zijn drieen aan een heerlijk diner met als hoofdgerecht de 2 uur geleden gevangen kreeft. Gewoon super lekker. Wij moesten de eigenaar wel beloven dat wij de afwas zouden doen en dat was natuurlijk geen probleem. onder de afwas herlijk gekletst met Raissa. Ook over haar tijd hier in NZ. Een jaar lang werken en reizen en dat dat niet altijd gemakkelijk was.

Morgen zou het ook weer regenen maar ik besloot toch verder te gaan want ik denk dat ik Bauke en Wouter nog ergens ga ontmoeten voordat zij 15 februari naar Japan afreizen.

O ja, het Sky diven hadden zij ook super gevonden en voor geen goud willen missen.

Beste allemaal, Leef en geniet van de kleine dingen van alle dag.

Piet