Niet te geloven
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg piet
07 November 2008 | Nieuw Zeeland, Shannon
Beste allemaal,
Hier ben ik weer. Het is nu vrijdag 7 november kwart voor 7. De 39 ste dag dat ik on the road ben. Vandaag een pittige dag gehad. De hele nacht geregend en vanmorgen dacht ik dat het vandaag geen fiets weer zou worden. Maar ik wilde tenminste in Woodville komen. Ik had om half acht ontbeten maar het bleef maar regenen. Toch maar alles klaar gemaakt voor de tocht. Om half 9 was het droog, wel erg windy en koud maar al gauw was ik van Dannevirke in Woodville, 27 km verder. Helaas was de Manawatu gorge gesloten vanwege een aardverschuiving. Je moest over de oude route, over de saddle road, een omweg en erg hilly. Een uur naar de top lopen. De vrachtwagens kropen als slakken omhoog. Maar telkens als ik stopte had ik een prachtig uitzicht. Hier staat hjet grootste windmolen park van NZ en de grootste windmolens van de wereld. Ongelooflijk wat een geluid maken die als je er vlak onder loopt. Om 12 uur op de top en dan denk je dat je snel kunt dalen maar het is niet te geloven dat je zoveel tegen wind hebt dat je bergafwaards nog mee moet trappen om beneden te komen. Wat een wind !!!!
In Woodville had ik Cynthia gebeld of zij thuis was en of het goed was dat ik langs kwam. Natuurlijk was ik welkom. Cynthia was de vrouw die mij in het restaurant het briefje in mijn hand stopte met " come en stay".
Haar vriendelijke stem gaf mij de energie om te proberen in Shannon te komen. Als ik het niet zou halen zou ik bellen en zou ik morgen komen.
Zij had veel aan mij gedacht en was benieuwd of ik langs zou komen. Om 3 uur nog 25 km met de hele weg de wind flink op kop. Ik stond bij een benzine station wat te eten en te drinken en daar kwam een truck aangereden. Er stapte een vrouw uit en even later herkende ik Cythia. Zij was mij maar tegemoet gereden om mij mee te nemen. Maar ik heb haar uitgelegd dat ik elke afstand met de fiets wil afleggen, Fietsend of lopend. Dus ook de 25 km naar hun huis. Dus ik weer op de fiets en om half 5 kwam de man van Cythia, Jeff, mij op zijn fiets tegemoet gereden omdat hun boerderij moeilijk te vinden was. Jeff moest nog wat werken en ik heb met Cythia over van alles zitten praten Hun jongste zoon van 25 jaar heeft kanker en is nu net met een kuur begonnen. Hopelijk komt het goed. Dat was dus best emotioneel. Samen hebben wij even naar de televisie gekeken omdat het morgen verkiezingen zijn hier in NZ. en daarna hebben wij samen gegeten.
Nu even achter de computer de site bijwerken, Niet te lang want dat vind ik niet gezellig voor Cythia en Jeff. Dus nog even geduld met de foto's. Morgen om 6 uur op want dan ga ik samen met Jeff op de boerderij werken.
Ook dit weerzien is niet te geloven. nog steeds snap ik niet wat mij allemaal overkomt. Zoveel gastvrijheid. Dat maakt dit avontuur nog zoveel specialer.
Beste allemaal, bij jullie begint de vrijdag, geniet ervan en zeker ook van het weekend. Tot morgen en
bedankt voor alle email en berichten op de site. O ja Hanny ik draag een helm, het is mijn tweede hoofd geworden. Ook Jac en Renee wil ik bedanken voor al die goede adviezen. Zal ze zeker nog eens nodig hebben.
Een lieve groet van Piet met kippevel.
Leef en geniet,
Piet.
Hans ik weet dat jij mij volgt op de site. Wil jij Jo en Brian nog eens hartelijk danken. Ik denk nog veel aan hen. Probeer maar in het kort te vertellen wat ik allemaal meemaak. OOk Joyce veel groeten.
Hier ben ik weer. Het is nu vrijdag 7 november kwart voor 7. De 39 ste dag dat ik on the road ben. Vandaag een pittige dag gehad. De hele nacht geregend en vanmorgen dacht ik dat het vandaag geen fiets weer zou worden. Maar ik wilde tenminste in Woodville komen. Ik had om half acht ontbeten maar het bleef maar regenen. Toch maar alles klaar gemaakt voor de tocht. Om half 9 was het droog, wel erg windy en koud maar al gauw was ik van Dannevirke in Woodville, 27 km verder. Helaas was de Manawatu gorge gesloten vanwege een aardverschuiving. Je moest over de oude route, over de saddle road, een omweg en erg hilly. Een uur naar de top lopen. De vrachtwagens kropen als slakken omhoog. Maar telkens als ik stopte had ik een prachtig uitzicht. Hier staat hjet grootste windmolen park van NZ en de grootste windmolens van de wereld. Ongelooflijk wat een geluid maken die als je er vlak onder loopt. Om 12 uur op de top en dan denk je dat je snel kunt dalen maar het is niet te geloven dat je zoveel tegen wind hebt dat je bergafwaards nog mee moet trappen om beneden te komen. Wat een wind !!!!
In Woodville had ik Cynthia gebeld of zij thuis was en of het goed was dat ik langs kwam. Natuurlijk was ik welkom. Cynthia was de vrouw die mij in het restaurant het briefje in mijn hand stopte met " come en stay".
Haar vriendelijke stem gaf mij de energie om te proberen in Shannon te komen. Als ik het niet zou halen zou ik bellen en zou ik morgen komen.
Zij had veel aan mij gedacht en was benieuwd of ik langs zou komen. Om 3 uur nog 25 km met de hele weg de wind flink op kop. Ik stond bij een benzine station wat te eten en te drinken en daar kwam een truck aangereden. Er stapte een vrouw uit en even later herkende ik Cythia. Zij was mij maar tegemoet gereden om mij mee te nemen. Maar ik heb haar uitgelegd dat ik elke afstand met de fiets wil afleggen, Fietsend of lopend. Dus ook de 25 km naar hun huis. Dus ik weer op de fiets en om half 5 kwam de man van Cythia, Jeff, mij op zijn fiets tegemoet gereden omdat hun boerderij moeilijk te vinden was. Jeff moest nog wat werken en ik heb met Cythia over van alles zitten praten Hun jongste zoon van 25 jaar heeft kanker en is nu net met een kuur begonnen. Hopelijk komt het goed. Dat was dus best emotioneel. Samen hebben wij even naar de televisie gekeken omdat het morgen verkiezingen zijn hier in NZ. en daarna hebben wij samen gegeten.
Nu even achter de computer de site bijwerken, Niet te lang want dat vind ik niet gezellig voor Cythia en Jeff. Dus nog even geduld met de foto's. Morgen om 6 uur op want dan ga ik samen met Jeff op de boerderij werken.
Ook dit weerzien is niet te geloven. nog steeds snap ik niet wat mij allemaal overkomt. Zoveel gastvrijheid. Dat maakt dit avontuur nog zoveel specialer.
Beste allemaal, bij jullie begint de vrijdag, geniet ervan en zeker ook van het weekend. Tot morgen en
bedankt voor alle email en berichten op de site. O ja Hanny ik draag een helm, het is mijn tweede hoofd geworden. Ook Jac en Renee wil ik bedanken voor al die goede adviezen. Zal ze zeker nog eens nodig hebben.
Een lieve groet van Piet met kippevel.
Leef en geniet,
Piet.
Hans ik weet dat jij mij volgt op de site. Wil jij Jo en Brian nog eens hartelijk danken. Ik denk nog veel aan hen. Probeer maar in het kort te vertellen wat ik allemaal meemaak. OOk Joyce veel groeten.
-
07 November 2008 - 07:33
Bauke:
Hoi pap ben je nog online???? -
07 November 2008 - 10:13
Hans Coninx:
Dag Piet,
Wat een geweldige tocht ben je aan het maken, Piet! Ik heb het even bij moeten lezen, want ik ben zelf ook weg geweest: 3 weken naar Nepal, een trektocht gemaakt. De moeite waard als je toch in de buurt bent, ha, ha!
Veel succes met tegen de wind in stoempen en vooral... geniet ervan! -
07 November 2008 - 12:21
Joke Slotboom:
Hoi Piet!
Niet alleen jij hebt kippevel hoor; bij het lezen van je spannende avonturen krijgen wij het hier ook!
Wat zijn de mensen gastvrij, geweldig dat je dit mag meemaken!
Wel maak ik me zorgen over je als ik de foto's bekijk; "zwevend door de lucht", "glas wijn in je hand of een geweer" Zo kennen wij jou niet!Doet dat de gezonde buitenlucht met je?
We blijven je volgen;
groetjes van:Theo en Joke (en ook van Bernardette)
-
07 November 2008 - 13:41
Frank Versteijnen:
Hallo Piet,
Ik volg ook al enkele weken jouw reis door NZ, en vind dat je een mooie reis maakt. Ook maak je bijzonder mooie foto`s die ik elke dag weer bewonder. Graag zou ik ook zo`n reis willen maken alleen ontbreekt mij de tijd helaas. Het is hier op dit moment (vrijdag 7-11-2008 14.30 uur) zonnig in udenhout, maar zondag wordt er weer veel regen verwacht. Ik hoop dat je nog veel geniet en dat je weer heelhuids terug komt naar Nederland.
Groetjes Familie Versteijnen -
07 November 2008 - 14:45
Helen Van Morkhoven:
Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over het stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant....Nou eenzaam ben jij zo te lezen niet,en sterk ben je zeker gezien de weersomstandigheden en de afstanden die je maakt!Super prestatie Piet!Ik kan je gelukkig goed bijhouden dus ik zou zeggen fiets maar weer heerlijk verder...ik blijf je volgen.
Liefs Helen -
09 December 2008 - 18:42
Huub Van Hal:
Piet,
Ongelooflijk; wat maak jij mee. Verschrikkelijk mooie dingen zien, ervaren, beleven en geweldige mensen ontmoeten. Echt Piet, zoals je mens bent en in het leven samen met andere mensen staat. J stelt je open voor deze nieuwe ervaringen en belevenissen, geweldig.
De combinatie van jezelf openstellen, maar ook reflecteren. Genieten en relativeren, tot jezelf terugkeren. Jij kunt dat. In deze omgeving moet dat een schitterende ervaring en verrijking zijn. Piet verrijk jezelf.
Op afstand fijne feestdagen (want dat gebeurt overal ter wereld) en je gedachten heb je bij je en in gedachte zijn vele mensen bij je. Geniet!!
Veel groeten van Huub en Ans van Hal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
