Er is altijd wel wat te zien.

Met de griep gaat het elke dag beter. Nog wat hoesten maar morgen probeer ik weer mijn normale ritme op te pakken. Bedankt voor alle lieve reacties en beterschapswensen.

WAT IS EEN LACH WAARD ALS ER GEEN TRANEN ZIJN GEWEEST.

Er is altijd wel wat te zien.

Maun, 30 september 2014, 35 graden.

Beste allemaal,

Vanmorgen al voor zessen opgestaan en genoten van alleen maar dierengeluiden. Wat een schitterende plaats. Maar we gaan weer verder. Een nachtje terug naar Maun. De prachtige plaats aan het water. O ja, was ik gisteren nog vergeten te vertellen. In dit gebied leeft de zeldzame visuil. De visuil jaagt 's Nachts en de visarend overdag. De visarend hebben we al een paar keer gezien. Maar onze gids heeft er gisteren een gevonden. Boven in een boom in de schaduw zagen we een grote bruine vlek. Toch geprobeerd om er foto's van te maken. En ..... Ja hoor op de IPad is hij vrij duidelijk te zien. Wat een geluksvogels zijn we.

Om half zeven op pad. Eerst naar Shakawe want daar moeten we eerst tanken. Hopelijk hebben ze benzine want de afgelopen twee dagen was er geen druppel te verkrijgen. En ja hoor ze hadden weer genoeg. Dan weer de 380 km terug naar Maun. Dezelfde slechte weg maar nooit saai. Je ziet er van alles. Vandaag is het 48 jaar geleden dat Botswana onafhankelijk werd en dat wordt vooral door de lokale mensen gevierd. Er zijn meer mensen op de been en allemaal op zijn Paasbest. Prachtige kleurige kleding. Vooral rood voert de boventoon. Een paar auto's meer maar de meeste mensen verplaatsen zich per voet. Je ziet er geen fietsen en geen scooters of brommers. Maar ook op deze feestdag moeten de mensen water en hout hebben. Dus zie je in de morgen overal, vooral vrouwen, met een grote emmer water op hun hoofd lopen. Soms honderden meters ver weg. En dat is een dagelijks terugkomend ritueel.
We komen ook langs een groot tentenkamp voor een groot gedeelte verstopt in het struikgewas. Hier schijnen honderden mensen te leven, zonder ook maar de minste sanitaire voorzieningen. Ze komen vaak uit Zimbabwe en Zambia. Ze vangen er vis in het nabij gelegen Ngami. Ze drogen de vis en verkopen die. Stapels gedroogde vis zien we langs de weg. Ook zijn ze de netten aan het repareren. De overheid wil hier een einde aan gaan maken. Tengerste vanwege de slechte voorzieningen maar ook omdat ze het meer leeg vissen.
Het meer is een bijzonder meer omdat het regelmatig verdwenen is. Het was 20 jaar vol met water maar in 1982 was het meer verdwenen. In 2000 was het meer weer terug. Het is een soort overloop van de Okavangodelta. Dus als er enkele jaren genoeg regenval is dan blijft het enorme meer gevuld met water.

Verder moeten we twee keer de auto uit. De auto wordt dan van onderen bespoten met een desinfectiemiddel. Wij moeten in een bak met een vochtige doek gaan staan. Men vraagt zelfs of wij nog reserve schoenen bij hebben. Dit alles om de besmetting van mond en klauwzeer tegen te gaan. Maar of dit echt helpt, waag ik te betwijfelen.

Even later staan we ineens oog in oog met we 60 struisvogels. Een zestal volwassenen met wel 50 kuikens. Een prachtig gezicht zo vlak langs de weg. Helaas voordat we ons fototoestel hebben gepakt, kiezen ze het struisvogelpad. Nog een paar krijgen we op de camera. Maar het beeld van zoveel struisvogels zullen we niet gauw vergeten.

Rond een uur komen we bij de Spar aan. Nog wat inkopen en dan naar onze camping. Hopelijk hebben we hier nog even verbinding zodat we onze email kunnen checken.

Morgen gaan we naar Gweta. Niet zo ver. Zo'n drie uur rijden. Hopelijk vinden we weer een mooie camping. We zitten dan aan de rand van de zoutvlakten.

Maar hopelijk daarover later meer. Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten.

Piet.