Niet voor de lens te krijgen!!!

Banos,,woensdag 5 september 2012.

Beste allemaal,

Ik zit nu voor het raam aan het verslag te schrijven. Het regent, de zon schijnt, het regent en de zon ….. en dat is een mooie (gedwongen) gelegenheid om aan onze verslagen te werken. We hebben geluk want normal moet je voor Wifi naar het dakterras maar het signal bereikt ook onze kamer. Het is wel een wat zwakker signal maar wij hebben de tijd. Benm ondertussen over de geschiedenis aan het lezen en al een beetje de grote lijnen voor deze reis aan het uitzetten.
Bedankt voor alle reacties.

Cuyabeno, zaterdag 1 septemer 2012.

Vanmorgen al om half 7 met de gids naar de bird watching tower. Hij heeft een telescoop op een standard en die heb je hier toch wel nodig. 25 meter hoog is deze toren en wij kijken over het regenwoud heen. Onze gids wijst ons op elke vogel en geluid. In de verte horen we een uur lang een mannetjes aap brullen om zijn territotium aan te geven. Als onze gids een vogel of vogeltje spot, richt hij zijn telescoop op de vogel en kunnen wij ze in alle kleurenpracht bekijken. Ook lukt het om een foto te maken door de telescoop. Ik zal er een paar plaatsen. Vogels in een ronde cirkel zijn met het fototoestel door de tel;escoop gemaakt.
Tegen acht uur naar beneden, douchen en ontbijten en dan onze kano weer in. Anderhalf uur nog dieper het oerwoud in op weg naar een inheemse stam. De Siona stam. Wij gaan daar yucca klaarmaken met de plaatselijke bevolking en kijken en horen hoe zij daar leven. Bij een andere inheemse stam ontmoeten we de shaman die ons zijn werkwijze uitlegt.
Wij eten daar ook de klaargemaakt yucca en die nog honger hebben kunnen aan het lunchpakketje beginnen. Ik hoop dat de foto’s een beetje vertellen wat we allemaalgezien hebben.

In de namiddag gaan we weer terug naar onze Guacmayo lodge. Maar niet voor lang want we gaan naar het meer om te proberen de zeldzame roze rivierdolfijn voor de lens te krijgen. Na zonsondergang varen we in het pikkedonker door alle waterweggetjes op z o e k naar slangen en alligators.
Maar dat zal niet mee vallen omdat het water dit seisoen nog tamelijk hoog is. En dat is uitzonderlijk in deze tijd van het jaar. Ook hopen we toekans en ara’s te zien te krijgen.

Nou Riek, wat zou ik graag die mooie grote blauwe vlinder op een foto gehad hebben. Maar die prachtexemplaren blijven werkelijk geen moment stil in de lucht hangen. Ze blijven maar fladderen. En dat is een groot verschil met de Galapagos. Daar kon je de dieren op een meter benaderen maar hier is dat veel moeilijker en je moet echt geluk hebben. En zo.n grote toeter op je toestel is hier echt moeilijk en risicovol in een wiebelende kano. Wij hebben veel meer te zien gekregen dan ik jullie aan foto’s kan laten zien. Helaas, maar voor jullie, Rinus en Frans zou het hier een echt paradijs zijn.
Ook onze bestuurder van de kano verdient een compliment. In het pikkedonker zonder verlichting door allerlei kleine riviertjes varen en dan vaak met volle snelheid is een onbegrijpelijke en ongelooflijke kunst.
Nogmaals een geode gids is echt onontbeerlijk als je hier bent want Nathan ziet een babyalligator, een grote kaaiman en een grote anaconda met het blote oog in het pikkedonker. Wij snappen er met zijn allen niets van. Ook kent hij alle geluiden en herkent vogels op grote afstand.

Om 8 uur keren we altijd weer terug voor het diner. En daarna krijgen we het programma van de volgende dag te horen. Daarna zoeken we ons “hutje” weer op en trachten bij een klein kaarslichtje ons bed onder het muskietennet te vinden.

Voor nu een warme leef en genietgroet van ons en hopelijk kan ik morgen weer een verslag schrijven. Nu regent het hier pijpenstelen en zijn de Bergen rondom ons gehuld in de wolken.

Piet