In de woestijn.

Mohammedia, woensdag 13 juni 2012.

Beste allemaal,

De titel is in de woestijn maar in werkelijkheid zitten wij aan de Atlantische oceaan. Wij hebben hier een dagje om onze weblog wat bij te werken voordat we morgen Casablanca gaan bekijken. Maar vandaag probeer ik mijn weblog weer wat bij te werken voordat we weer in Spanje zitten.
Maar ook even eeb paar vragen beantwoorden. Ja Lieske die foto was ook ontroerend. Susan maakte deze foto op een plein waar deze jonge "Hippie" een blinde oude man aan zijn arm naar een tafeltje bracht van een restaurantje waar hij koffie en wat te eten kreeg. Hij werd even geholpen waar hij zijn eten en drinken op tafel kon vinden en later werd hij weer naar huis gebracht. En Corrie ze praten hier voornamelijk Frans. Engels vestaan de meesten niet. De jeugd begint het nu een beetje te leren. En onveilig hebben wij hier onszelf nog nooit gevoeld. Alleen opletten met foto's maken. Zeker van vrouwen. Zodoende zie je de meeste foto's van " achtewren" gemaakt.

Rissani, zaterdag 2 juni 2012.

Fes-Rissani 435 kilometer

Het zou een lange dag worden. Op weg naar de woestijn. Dus al vroeg op en om half negen konden we op weg. Het zou een onvergetelijke tocht worden. Wat kan de natuur toch imposant en indrukwekkend zijn. Via Ifrane, Azrou, Midelt en Er Rachida. Daar besluiten we verder te rijden naar Erfoud of Rissani. Wat een prachtige tocht door het Atlas gebergte. Vele, vele malen zijn wij gestopt om foto’s te maken van de natuur en de mensen die hier leven.We klimmem tot over de 1800 meter. Het is totaal niet druk op de weg. We rijden niet harder dan 50 km per uur. Helaas kunnen we niet met de foto’s vertellen wat voor moois onze ogen vandaag gezien hebben. ZOOOOOOOO mooi. Wij zijn er regelmatig stil van. Om 7 uur zoeken we een camping met 4 sterren. Het ziet er allemaal prachtig uit maar er staat maar EEN campervan. Helaas was de ondergrond zo hard en met zoveel grote keien dat het onmogelijk was om hier je haringen in de grond te krijgen. Ook moesten we te ver rijden om nog wat te eten want we hebben ondertussen geleerd dat we meteen eten wat we kopen en dat doen we ook voor het drinken. Het is veel te heet je kunt het niet langer dan een halve dag goed en smakelijk houden.

Dus gingen we op zoek naar een hotel of te wel een Kashba. Een soort fort waar hele families konden wonen en konden leven ten tijde van een oorlog. Van buiten zien ze eruit al seen soort burcht. Je hebt ze in vele kleuren. Bruin, wit, roze en zo zullen we er nog wel meer tegenkomen. Nu zijn het vaak hotels. De Kashba waar wij in slapen heft een geweldige entrée, palmbomen, sinaasappelbomen en dadelpalmen. De ingang wordt gevormd door 2 hoge, dikke houten poorten.
Binnen is het snikheet maar gelukkig werkt de airco. We hebben een Marokkaans diner en om 11 uur proberen wij te slapen. Morgen gaan we naar Mazourga aan de rand van de woestijn.

Rissani, zondag 3 juni 2012.

Een dag om alle indrukken op te schrijven. De laatste tijd schrijf ik deze op de laptop van Susan zodat ik al s er goed Wifi in de buurt is meteen in mijn weblog kan plaatsen. De Kasba waar wij verblijven is heel rustig gelegen buiten Rassani. Er zijn maar een paar gasten. Gelukkig hebben wij op de kamer airco en dat is maar goed ook want het is zo’n 40 graden. Tussen 12 en 5 is iedereen binnen of hebben een schaduw plekje onder een boom opgezocht. Maar langs de weg zijn geen bomen dus ook geen schaduw plekje om je auto even onder te plaatsen. Vrouwen werken vooral binnen en tegen de avond zie je hen in lange zwarte gewaden buiten wandelen en met elkaar keuvelen. Heel zwaar hebben het de vrouwen die voor hun geiten kudde zorgen. Zo’n 45 graden onder de gloeiende zon. Mannen zie je vaak bij de kamelenkudde maar hebben vaak een fiets bij zich.
Leven in de woestijn is een hard bestaan en ik kan mij goed voorstellen dat de jeugd weg wil. Want mobiel, televisie en internet is er overal, dus de wereld buiten de woestijn is voor hen niet onbekend meer.
Wij werken nu in de schaduw aan onze verslagen en hebben voorgenomen pas in de namiddag verder de woestijn in te trekken. Naar het dorpje Marzouga v lak bij de zandduinen. Van hieruit worden de kameel safari’s verzorgd of een tocht met een 4wd door de woestijn of een nacht slapen in een Berber tent in de woestijn. Even stoppen of er komt iemand op de wagen afgelopen (want rennen doe je hier niet) die je meteen een hotel, een safari of een ander event wil aanbieden. Wij hebben besloten om hier nu niet aan mee t e doen omdat we het allemaal al een keertje meegemaakt hebben.
Wel moet je zorgen om voldoende benzene en water bij te hebben want soms rij je vele kilometers voordat je een winkeltje of benzinepomp vindt. Wel vind je vele kleine fossielenkraampjes. De grotere worden fossielen museum genoemd. Het is hier een waar Eldorado voor fossielen verzamelaars.
Ook zagen we nog een familie die een zandbad aan het nemen waren. Je tot je hoofd ingraven in het gloeiend hete zand. Wij hoorden dat het zo’n 50 graden heet is. Je blijft daar een minuut of tien inzitten en dan ben je van vele kwalen genezen. Je schijnt het daarna heerlijk koud te hebben.

Om 6 uur keren wij terug naar het hotel en blijven tot een uur of 11 buiten zitten.
Vanaf 7 uur steekt er e en fris windje op en dan is het heel aangenaam.

Morgen trekken we weer verder, 0p weg naar Zagora, nog verder naar het zuiden.

Beste allemaal ik wens jullie veel kijk plezier vanavond. Duimen dat Holland wint. Misschien probeer ik morgen nog een paar verhalen te plaatsen. Voor nu een lieve groet van ons en leef en geniet van de momenten.