Indrukwekkend La Paz!!!!

Indrukwekkend La Paz!!!

La Paz, donderdag 29 augustus 2013

Beste allemaal,

Vanmorgen hebben we rustig aan kunnen doen. De was was op tijd klaar en die rollen we altijd op zodat het de minste plaats in neemt en het gemakkelijk uit de rugzak te halen is zonder er meteen een puinhoop van te maken. Het blijft donker weer en het gaat zelfs regenen. Het is ook behoorlijk fris en het eerste stuk van dit verslag schrijven we in het ondertussen vertrouwde restaurant. Wij kunnen hier heerlijk met de computer en IPad werken en wat cocathee drinken. Ondertussen komt men een gaskacheltje bij ons tafeltje zetten.
We hebben zojuist geld gepind en dan loop je door de nauwe straatjes en zie je dat de handel gewoon doorgaat. De kraampjes worden niet bemand maar bevrouwd. Zij zitten met hun kleurige kleding dik ingepakt bij hun stalletje. Bolhoeden op, een dikke laag rokken, vaak nog een warme omslagdoek en zo zitten ze daar vaak de hele dag hun waar te verkopen. Popcorn, sokken, groenten, fruit, frisdrank en noem verder maar op. Vaak slaapt hun baby in een kleurrijke draagdoek op hun rug of geven zij het open en bloot overal de borst. De vrouwen zijn meestal "gezet" en dan druk ik me voorzichtig uit. Natuurlijk doen daar de vele lagen rokken en de dikke kleding nog een schepje bovenop. Allemaal hebben ze twee hele lange zwarte vlechten die beide vaak op een kunstige manier verbonden zijn. Meestal hebben ze voor onze doen een te klein vilten bolhoedje op. Meestal bruin of zwart.
Hun huid is gehard door de kou. Hun wangen zijn rood/bruin en lijken wel leer.

Ondertussen roepen de mannen het hardst om tickets voor La Paz, Puno of Cusco aan de man of vrouw te brengen. De concurrentie moet groot zijn als je al die reisbureautjes ziet. Het zijn er tientallen maar vaak bieden ze hetzelfde en werken ze ook vaak samen.

Rond twaalf uur de lunch en dan terug naar ons hotel om de rugzakken op te halen en de eigenaar heeft aangeboden ons naar het busstation te bellen. Om half twee op weg naar La Paz. Ook hier zal het vooral in de avond, nacht en ochtend koud zijn. La Paz ligt op 3660 meter hoogte. Hopelijk hebben ze ook een gaskachel en een hete douche.

De bus vertrekt op tijd en zit helemaal vol. Maar op tijd vertrekken wil nog niet zeggen op tijd aankomen zal later blijken. Wij zitten voor in de bus maar de cabine van de chauffeur is hermetisch afgesloten zodat we niets van de weg voor ons zien. Dan de zijraampjes maar want we denken dat we toch de hele tijd zullen slapen. MAAR daar komt niets van terecht want de omgeving is zooooo mooi. We proberen wat foto's te maken vanuit de bus maar deze vergezichten vastleggen is ondoenlijk.
Na ruim een uur moeten we de bus uit want we moeten het Titicaca meer oversteken. De bus gaat op een soort vlonder en wij gaan in kleine bootjes naar de overkant. En dat is maar goed ook want dat vlonder lijkt mij toch twijfelachtig.
Wij vervolgen de prachtige tocht weer boven de 4000 meter hoogte.
Dan kunnen we ineens niet verder meer. De weg is bezaaid met stenen. Niemand weet waarom maar wij denken dat er een protest aan de gang is. In dit droge gebied zijn ze een volledige stad aan het bouwen en wij denken dat de regering haar beloftes niet nakomt ten aanzien van bijvoorbeeld water en electriciteitsvoorziening. Een hele karavaan van auto's, bussen en vrachtwagens trekt door de droge vlakte, door droge rivierbeddingen. Het duurt wel een uur en we kunnen soms geen hand voor onze ogen zien vanwege het stof.
Als we uiteindelijk weer op de originele weg terecht komen, wemelt het van de zwaarbewaakte politie.
Tegen half zes rijden we La Paz binnen, of beter gezet we vallen de stad binnen. La Paz, een stad met bijna 2 miljoen inwoners, ligt op 3660 meter hoogte en wij komen van ruim 4000 meter hoogte. De stad ligt in een kloof en de huizen zijn tegen de wanden aangeplakt. Echt een ongelooflijk gezicht. De ondergaande zon maakt het nog indrukwekkender.
La Paz is niet de officiële hoofdstad want dat is Sucre. Het is wel de administratieve hoofdstad van Bolivia.
Wij proberen zo snel mogelijk onze rugzakken uit de bagageruimte te vissen en een taxi te vinden die ons naar hostel "Republica" kan brengen. Na een kwartier zijn we in ons hostel en hebben een mooie schone kamer. Het hostel is de residentie geweest van de Boliviaanse president José M. Pando in 1904. En dat is nog te zien aan de mooie patio's.
Zij hebben ook een cafetaria dus hoeven we niet meer de straat op. Morgen willen we al meteen een dagtrip gaan maken. Hopelijk zijn er nog twee plaatsen vrij, zo niet, dan gaan we naar de heksenmarkt en de oude stad bezoeken.

Voor nu een frisse groet van onsen leef en geniet van de momenten.

Piet.