Haenyeo, de zeevrouwen.

Haenyeo, de zeevrouwen.

Jeju, zondag 14 oktober 2018
Rustig herfstweer, 24 graden en overwegend zonnig.


Beste allemaal,

Donderdag 11 oktober vertrokken we om 12 uur vanuit het appartement naar het vliegveld. En om drie uur!!!! landde het vliegtuig op het internationale vliegveld in Jeju, de hoofdstad van Jeju eiland. Het eiland is zeer geliefd bij de Koreanen om er zomaar een paar dagen te verblijven. Dat blijkt ook wel want het hele vliegtuig zit vol Koreanen, ik ben de enige buitenlander.
Met een bus naar een autoverhuurbedrijf. Nummer trekken, even wachten, vijf minuten wat papierwerk, begeleiding naar de klaarstaande auto, korte uitleg, koffers worden ingeladen en rijden maar. Zeer efficiënt georganiseerd. Zoals bijna alles in Zuid Korea.
Het eiland is niet zo groot en je rijdt voornamelijk de kustroute omdat daar het meeste te zien is. In het midden is het de uitgedoofde vulkaan die het grootste gedeelte beslaat. Vol met bossen en grillige lavarotsen.

De Haenyeo zijn een begrip op het eiland hier. Deze vrouwen worden ook wel “zeevrouwen” genoemd. Ze vormen een heel hechte gemeenschap. Zij zorgden vooral in het verleden voor de inkomsten en zij waren dan ook het hoofd van de familie. Helaas dreigen ze nu uit te sterven want de meeste “zeevrouwen” zijn al over de zeventig.
Zij duiken vijf uur per dag naar allerlei zeevruchten zoals zee egels en octopussen.
De zeevruchten proberen ze te verkopen.

Ze duiken wel 10 tot 20 meter diep zonder zuurstofflessen. Op een ademteug kunnen ze drie minuten onder water blijven.
Bij elke duik laten ze via een schel fluitje weten dat ze onder water gaan. De opgedoken zeevruchten legt men op een drijvend schaaltje en maakt men zich weer gereed voor de volgende duik. Vijf uur oer dag. Het zijn echt stoere vrouwen.
Nu hebben ze wel een wetsuit aan want anders zouden ze zeker onderkoeld raken. Maar vroeger hadden ze gewoon katoenen zwemkleding. Men dook toe 3 x twee uur per dag. Na twee uur moesten ze lichaam opwarmen aan een groot vuur op het strand.
Ze dragen een roze duikbril met daarachter een stukje zeewier zodat hun glazen niet aanslaan.

Maar de jongeren willen dit hard bestaan niet meer. In 1965 waren er nog 23.081 “zeevrouwen”, nu zijn het er nog maar 4337 !!!!! En de meesten zijn boven de zeventig. De oudste is zelfs 93 jaar.

Voor nu een warme groet vanuit een prachtig Jeju.

Leef en geniet en probeer je adem maar eens twee tot drie minuten in te houden.

“Who can travel together, can also live together”. Wie samen kan reizen, kan ook samen leven. Samen reizen is pas ontspannend als je op een natuurlijke manier kunt geven en delen.


Piet.