Waar zouden we weer tercht komen.

Helaas is de griep nog iet verdwenen. Breng mijn tijd meer door op bed. Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.

ALS U VOOROORDELEN VERLIEZEN WILT, MOET U REIZEN.


Waar zouden we weer terecht komen?

Shakawe, zaterdag, 27 september 2014, 37 graden

Beste allemaal,

Vanmorgen om 6 uur opgestaan en ons gereed gemaakt voor een verplaatsing van bijna 400 km. Wij willen naar een gebied waar de meeste toeristen niet komen.Naar de Okavango Panhandle. Een gebied langs de Okavango rivier. Een gebied dat ook wat drukker bevolkt is. Het is een mix van mensen. Van de SAN, Mbukushu, de Yei, de Tswana maar ook van de Angolese vluchtelingen. Zij wonen in clusters. Elk ongeveer 1 km van elkaar. De dorpjes hebben dezelfde naam Etsha 1 t/m 13. Zij proberen hun eigen tradities en gewoonten in ere te houden.
Wij rijden tot bijna de grens van Namibië. Tot Shakawe. Bijna want de Drotsky's campsite is ongeveer 5 km voor Shakawe. De weg is erbarmelijk slecht. Het is asfalt maar er zijn soms meer gaten dan asfalt. Dus dat is uitkijken en niet te hard rijden. Gelukkig is het helemaal niet druk. Misschien dat we op de hele weg 20 auto's gezien hebben.
Rond 1 uur zien we het bord van de campsite. 3 km van de weg af over een zandpad door de bossen en dan zijn we er. Aan de Okavango rivier. Wat een plaatje. Onze standplaats is nummer 11. Onze standplaats is ongeveer 600 vierkante meter!!!!! En helemaal tussen de hoge bomen en met aan een kant een uitloper van de Okavango rivier. We kijken zo ver als we kunnen over papyrus en rietvelden. Je hoort en ziet er niemand. Er is een waterpunt, een oplaadpunt en een lamp EN een betonnen plaat waar je een kampvuur kunt branden. Onze standplaats heeft zelfs een apenkooi. Daarin staat een tafel en een vuilnisbak en je kunt daarbinnen eten want de tientallen apen kunnen heel brutaal zijn. Dus geen seconde kun je je eten alleen laten. Maar verder is dat best geinig. Ze zitten ons constant in de gaten te houden en springen en slingeren boven onze hoofden van tak tot tak en van boom tot boom.
Het is echt weer een droomplaats waar we terecht gekomen zijn. Zelfs het gebouw met de douches en toiletten is maar 50 meter van ons verwijder EN super schoon.
We willen hier drie nachten blijven. We willen morgen naar de Tsodilo Hills en zondag met een boot en een vogelguide de riet en papyrusvelden in om vogels te "watchen".
Maandagochtend vertrekken we dan weer naar Maun.

Voor nu een superwarme groet en leef en geniet van de momenten.

Piet.

Over de foto's:
de eerste twee dat zijn de "huisnummers". Elke familie maakt zijn eigen merkteken want meestal wonen zij kilometers van de doorgaand weg af.
Zomaar langs de weg verschijnt een compleet vissersdorp. Zij verkopen allemaal gedroogde vis. op 2 kilometer afstand is namelijk een meer dat door hen helemaal leeggevist wordt. deze mensen zijn meestal illegalen uit Zimbabwe. er is geen stroom, water of andere voorzieningen. de regering probeert het te verbieden maar tot nu toe zonder resultaat.
Er zijn een paar woonboten die op de Okavangorivier varen. het gaat langzaam maar je kunt genieten van de rust en de eindeloze papyrus velden.