Als haringen in een "bus".

Santiago de Cuba, zondag 13 januari 2013

Beste allemaal,

Om 6 uur op en om 7 uur ontbijt daarna zijn we naar het busstation gelopen. Zo'n 20 minuten. Om 7.45 uur zou de bus vertrekken maar dat werd 9 uur. Maar de busorganisatie, Transtur, rijdt niet naar Santiago de Cuba. Dus "moesten" we het kaartje bij Viazul kopen. Redelijke bussen maar de organisatie is toch een stuk minder. Het leek wel of de twee chauffeurs hun eigen regels maakten. Onderweg werd namelijk regelmatig een tijdje gestopt om op bezoek te gaan bij familie of vrienden of om iets te kopen. Ook namen zij soms "illegale" reizigers mee. Deze betaalden dan in de bus een lager bedrag aan de chauffeurs.
Het werd een lange rit met een eentonig uitzicht. Vlak of lichtgolvend landschap met veel braakliggend land. De wegen zijn smal en slecht of niet onderhouden. In de drie weken dat we in Cuba zijn geweest hebben we maar één keer werkzaamheden aan de weg gezien. Er is duidelijk geen geld.
We komen dan ook een stuk later in Santiago de Cuba aan. In het donker rijden is geen pretje want opdezelfde rijstrook als de bus lopen, fietsen en rijden paardentaxi 's zonder verlichting.
Spannend is het ook of er iemand met een bordje met onze namen daarop staat. Ja hoor weer een bordje met Pier Jacobus. Wij stappen in een taxi uit het jaar 1953 !!!!! 60 jaar oud!!!!! Voordat we vertrekken wordt de buitenspiegel erop gemonteerd. Starten gaat onder het dashboard door twee draadjes tegen elkaar te houden. Toch begint de chauffeur vol trots te vertellen over zijn "liefje". Onvoorstelbaar dat men deze auto's aan de praat kan houden.
Santiago de Cuba is de tweede stad van Cuba wat het aantal inwoners betreft. 500.000 inwoners en deze stad was van 1524 tot 1553 de hoofdstad van Cuba. Het is prachtig gelegen aan een baai aan de uitlopers van het Sierra Maestra gebergte. Al in de 16e eeuw was er veel welvaart door de koperwinning EN de slavenhandel. Aan het eind van de 18e eeuw vluchtten veel Franse koffie- en suikertelers uit Haïti naar Cuba en gaven de welvaart een belangrijke impuls. De Franse levensstijl is er nu nog terug te vinden. Ook wordt Santiago de Cuba ook wel de muziekmetropool genoemd.

Wij hebben gelukkig een Casa "gevonden" op 10 minuten loopafstand van het oude centrum. Wij worden vriendelijk ontvangen door een oma van afrikaanse afkomst. Wij hebben honger en oma zorgt dat haar schoondochter nog wat eten klaarmaakt. Een warme douche en naar bed. Morgen gaan we op verkenning uit.

Vandaag maar een paar foto's omdat we de hele dag in de bus gezeten hebben. Hieronder zie je één foto van een passagierstrein. De enigste die wij in 3 weken gezien hebben. Het treinverkeer is HEEL slecht. Je weet nooit of ze wel of niet rijden EN wanneer. Dat is elke dag een vraagteken. Dus ons advies: vergeet de treinen in Cuba.
1166 en 1169: twee omgebouwde vrachtwagens als "bus". Aan de zijkanten kun je zitten en in het middenstaan.
1196: een "bus" met airco.
1296: kan ik er nog bij of kan ik er nog uit.
4585: Het is passen, meten en duwen.


Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten ook al is de trein overvol of vertrekt deze wat later..

Piet.