Veiligheid. Safety

Bangkok, zaterdag 25 december 2010

Dear everyone,
I am in Bangkok, Thailand. It is here 7 hours earlier than in Holland. I have done all my reports. So I hope I can write about Thailand every few days again. Many people ask me if it was not dangerous in Birma. But I believe that the people make the country beautiful and nit the goverment. I know that the goverment follow me but i feel me safe every minute of the day and night. But I hope that the people became a better live sometimes. Such beautiful people earned that. Many times I had tears in my eyes when I see how they must do their work for less than a dollar a day.

So live and enjoy the moments that you you free in your head.

Big hug from your friend.

Beste allemaal,

Hiep, hiep hoera ik ben bij. Alleen nog maar de foto's maar dan probeer ik jullie met meer regelmaat van foto's en verslagen te voorzien.

Vanmorgen om half 8 naar het vliegveld gebracht. En om 10 uur de lucht in voor een korte vlucht naar Bangkok. Anderhalf uur geloof ik. Toen naar mijn hotel en ik ben blij dat dat zo ontzettend goed geregeld is door AWOL. Dank Sharon Marleen en Martin.
Ben eigenlijk meteen na het tegenoverliggende internetcafe gegaan en heb mijn verslagen bijgewerkt.
O ja het tijdsverschil is hier 7 uur . Dus ze liggen hier 7 uur voor op jullie tijd. Bij jullie is het nu 11 uur. Hier 6.

De titel is veiligheid omdat de mensen mij dat soms vragen en vooral van te voren toen ikvertelde dat ik in Birma wilde fietsen.

Maar ik weet ondertussen dat de mensen het land maken en niet de regering(en). Na het bezoek aan Birma geloof ik daar nog meer in.

Ik heb me geen moment van de dag en nacht onveilig gevoeld. Geen seconde. Ik heb gedaan zoals ik ben en zoals ik altijd doe.
En ik heb nog nooit zo een intens contact gehad met de mensen ook al konden ze geen engels.
Ik heb gepraat over politiek als het kon en als je de mensen niet in gevaar bracht. Ik heb veel gehoord en weet zo'n beetje wat het gevoel van de mensen is en wat zij zouden willen. Ik heb soms gehuild om de omstandigheden hoe men hier moet leven en werken maar dan vooral dat zij in staat zijn om te lachen en hoop te houden.

Ik weet nu nog meer dan voorheen dat mensen gezien willen worden, dat ze gewaardeerd willen worden, dat je laat zien dat ze er toe doen. Dat maakt hen sterker en meer gelukkig dan geld.

Natturlijk weet ik dat ik gevolgd werd. Vaak ook letterlijk. Ik heb verhalen gehoord hoe mensen onderdruk gezet worden.
3 voorbeelden wil ik hier van geven.

Ik wilde graag naar Suu Kyi (spreek de k uit als een s) dus ik vraag gisteren Patrick en chauffeur van het busje breng mij naar het huis van Suu Kyi of naar het parlement want ik wil een foto van haar huis maken en misschien zie ik haar wel, want ze is tenslotte vrij. Hij smeekte mij om daar niet naar toe te gaan. Hij en de chauffeur zouden onherroepelijk hun baan kwijt raken en ook hin baas zou in de problemen komen. Je ziet dat ze gewoon bang zijn.

Een tweede voorbeeld is van een eigenaresse van een Guesthouse. Ik noem de naam niet want je weet maar nooit. Een week voor de verkiezingen kwam een man naar haar toe en zei dat zij en de hele familie voor een bepaalde persoon moest kiezen en als ze dat niet zou doen dan zou zij haar vergunning van het Guesthouse kwijtraken.

De eigenaresse van een ander Guesthouse was twee jaar haar vergunning kwijt omdat ze heel laat een Fransman ontvangen had en daardoor de papieren en het paspoort nummer niet op tijd bij de autoriteiten doorgegeven had.

Beste mensen zo heb ik van elke dag wel voorbeelden. Maar zoals ik al zei: DE MENSEN MAKEN HET LAND EN NIET DE REGERING.
Maar deze mensen verdienen een regering die voor hen zorgt. Zij zouden trots moeten zijn op HUN mensen. Zij verdienen het dat ze het beetje bij beetje beter krijgen. Zij verdienen beter onderwijs, beterwerkomstandigheden, een betere gezondheidszorg.

Ik weet ook zeker dat de machthebbers ontzettend bang zijn voor Suu Kyi. En EEN foute stap van haar voor de volgende verkiezingen en zij krijgt weer huisarrest en haar partij wordt verboden om aan de verkiezingen mee te doen.

Op mijn fiets heb ik heel veel nagedacht hoe het mogelijk is dat deze mensen nog lachen, nog zo intens gastvrij zijn, zo intens hopen, zo intens blij zijn met een woord, een glimlach een hand om hun schouder of zomaar een knuffel van die lange man uit Nederland.. Mensen die niet voor MORGEN kunnen zorgen maar alleen maar voor VANDAAG.

Ik heb ook de superrijke machthebbers en zakenmenzen gezien.
Zijn zij vrij? Nee zij hebben hun eigen gevangenis geschapen. Zij leven elke minuut in angst om hun geld en hun macht niet te verliezen.

Beste mensen misschien kom ik er later nog op terug en schrijf ik er nog een stuk over want het houdt mij wel ontzettend bezig.

Andre, Willemien, Marcel en Ine ik heb elke nacht jullie T-shirt an met de tekst." Na deze bocht nog maar 6000 kilometer"
Nou beste vrienden de eerste 1233 kilometers zitten erop.
En wat voor kilometers. Mijn Koga zal blij zijn maar ik had graag nog duizenden kilometers over BIRMEES asfalt gereden.

Nogmaals een fijne eerste kerstdag en leef en geniet van de momenten dat je ECHT vrij bent in je hoofd.

Piet