Birmees asfalt

Monywa, donderdag 2 december 2010

Dear everyone,

Today a long road to Monywa. 114 km. A way with very bad roads. You can not imagine that. It are the Burmees roads. Verry bumpy and full ith holes. So you must be very careful and I found my way swinging from one site of the road to the other site. But in between I can enjoy from many nice things. Special from the people how they live and how the work. But they are so poor. Mostly they only for eating for this day and not for tomorrow. But they are laughing and were soe friendly. I became many Goosbumps the whole day.

Live and enjoy the days also the way is a little bit bumpy,

Big hug from Piet


Beste mensen,

Nog vol met de indrukken van gisteren ben ik op weg gegaan voor de tweede etappe. 114 kilometers. Normaal geen probleem maar ondertussn weet ik de toestand van de wegen een beetje tenminste dat dacht ik. Dus om half 6 op en om 6 uur ontbijt. Het is dan nog pikke donker maar ik weet dat het hier binnen een kwartier licht is. Dus om half 7 zit ik op de fiets voor dze lange tocht over Birmees asfalt zoals Asian Way of live dat noemt. Het werd een mooie route door een droog landbouwgebied. Meestal vlak of soms licht heuvelachtig.Via Ondaw en Myinmu kom ik langs tientallen stalletjes, langs marktjes, fruitstalletjes en restaurantjes. Een meer met lotusbloemen, pottenbakkerijen, zilversmeden, zeventiende eeuwse ru"ines, rotan winkeltjes, Langs vele Boeddha's, pagodes, de grootst liggende Boeddha van Birma en natuurlijk de duizenden mensen en kinderen onderweg. Mensen die allemaal op de een of andere manier bezig zijn met het leven van DIE dag. Eten en drinken voor de dag van nu en niet voor de dag van morgen. Dat geldt echt voor vele mensen.
Een " prachtig" voorbeeld hiervan zijn de mensen die aan de weg werken.
Als ik aan deze mensen denk dan krijg ik echt tranen in mijn ogen.
Want wat is Birmees asfalt?
Birmees asfalt is opgelapt asfalt. Telkens als er ergens een diep gat ontstaat of een paar meter kapot gereden is dan worden de gaten opgevuld met wat steentjes en stenen en dan komen er teer bovenop. Dat wil zeggen steentjes vermengd met teer. Soms rijdt er een wagentje rond met stenen vermengd met teer. Stopt bij een gat en dan spreingen er een aantal meisjes van 13,14, 15, 16 jaar oud van de wagen vullen hun van autobanden gemaakt mandje of ijzeren mandje en zetten dit op hun hoofd en lopen naar de gaten en met blote handen stoppen zij de stukjes teer in de gaten die verder met een stamper een beetje gelijk gemaakt worden. Als je dit jaar in en jaar uit doet ontstaat er Birmees , zer hobbelig afalt.
Voor mij zijn dat nu de beste wegen. Ik ben aan het gehobbl gewend.
Erger wordt het als de gaten niet opgevuld worden. Dan moet je echt je weg zoeken van links naar rechts over de weg. Soms lukt het net niet om dat laatste gat te ontwijken en dan voel ik mijn Koga kreunen en mopperen. Gelukkig was het niet druk op deze weg en kon ik echt mijn weg van links tot rechts over de zer small wg zoeken. Maar iedereen doet dat dus de auto's en brommers toeteren altijd even dat ze er aan komen.

Morgen zal ik proberen te beschrijven als men een stuk nieuw wegdek probeert aan te leggen. Dat is echt niet normaal.

Om half 4 kwam ik al slingerend maar vooral genietend van al dat moois om mij heen aan in het Ahwe Taung Tarn Hotel. En daar de eerste reizigers op de fiets ontmoet. Nathalie en Michel uit Frankrijk. En nog wel op ligfietsen en dan kijken hier de mensen echt hun ogen uit. Natuurlijk heb je dan meteen contact. Zij gingen voor ruiom een jaar rondtrekken door Azie. Hadden dit al vaker gedaan. Dus dat was smullen van hun verhalen. Samen gegeten en de volgende morgen samen ontbeten

Beste mensen ik probeer vandaag nog een verslag te schrijven want het is toch weekend bij jullie en dan is er misschien meer tijd om de verslagen te lezen.

Voor nu weer een dikke knuffel en leef en geniet van de momenten ook al zijn er te veel drempels op de weg.

Piet


Ik wens de organisatoren van het Winterparadijs veel succes met hun geweldig initiatief en iedereen veel schaatspret. Ook wens ik alle medewerkers van Tangent een fijne kerstmiddag en daarna natuurlijk een fijne vakantie.