Hoogtepunten

Beste allemaal,

Donderdag 19 maart alweer. Voordat ik aan de hoogtepunten even een antwoord op een paar vragen die binnengekomen zijn.

Hoe waren de wegen?

De wegen waren over het algemeen goed onderhouden. Bijna overal asfalt. Soms was het grof asfalt, de steentjes moesten dan nog in het asfalt gereden worden. Vaak was er geen strook langs de weg maar alleen een witte streep. Dan was het echt uitkijken en goed luisteren naar truckers.

Een van de vragen was ook: Ben je nooit ziek geweest?

Nee, niet verkouden, geen hoofdpijn, geen jetlag, geen diarree, geen rugklachten of wat dan ook.
Ik denk dat het topfit zijn daar zeker mee te maken heeft.
Ik was toch heel vaak kletsnat van de regen maar vaker nog van de transpiratie. Ook heb ik werkelijk soms 3 of vier seizoenen op een dag meegemaakt. Dan zonnig, dan wind, dan koud en soms zelfs sneeuw.
Voor mij nu een extra stimulans om deze fitheid vast te houden.

Maar nu iets over de HOOGTEPUNTEN.
Eigenlijk is de reis een aaneenschakeling van hoogtepunten geweest.
Maar als alle punten op dezelfde hoogte liggen dan ontstaat er gewoon weer een rechte lijn. Dat wil zeggen dat het dan weer gewoon/normaal begint te worden.

HOOGTEPUNTEN wat betreft de natuur, het land:

De natuur, het landschap is werkelijk ongelooflijk mooi. Betoverend mooi. En een schoonheid met een ongelooflijke afwisseling. Achter elke berg, achter elke heuvel, in het noorden, in het zuiden, in het westen en in het oosten, elk gebied heeft zijn eigen charme. Je raakt niet uitgekeken.

Nu moet ik eerlijk zeggen dat je op de fiets, de natuur ook echt ondergaat. Alle zintuigen worden aangesproken en alle indrukken kunnen ook gemakkelijker verwerkt worden.

Maar de weg n aar Mount Cook, Cape Reinga, Bay of Island, de Kauri forest,de weg naar Glenorcy, de doubtful Sound, de Polares Sound, Arrowtown, de weg langs de Bullerriver, Stewert Island, de weg naar Kaikoura staan in mijn geheugen gegrift. Zo wonderschoon.

HOOGTEPUNTEN wat de adventures betreft:

Van te voren had ik niet verwacht dat ik daar aan mee zou doen.
Maar het begon eigenlijk met sky diving. Toen ik dat gedaan had wilde ik met elk sportief avontuur meedoen en dat heb ik dan ook gedaan.
En omdat elk avontuur de eerste keer was, was eigenlijk elk avontuur een hoogtepunt. De spanning van het onbekende en het heerlijke gevoel daarna is echt ongekend.
Natuurlijk was sky diving heel speciaal met de vrije val van meer dan een minuut. Maar dat had ook iets met Conny te maken.
De vlucht met de Micro Light was echt wonderschoon.
En dan natuurlijk de overnight cruise in de Doubtful Sound en het zwemmen met de dolfijnen.

Maar het prettigste van de hele reis was het fietsen. Soms heftig maar telkens het heerlijke gevoel als je het toch naar weer gedaan had is werkelijk heel bijzonder.

HOOGTEPUNTEN wat de ontmoetingen betreft:

Ook dat hed ik van te voren nooit kunnen dromen. Alle ontmoetingen bij elkaar hebben mijn reis beinvloed en de reis onvergetelijk gemaakt.
Het land is mooi maar wordt veel mooier gemaakt door de mensen. Hun openheid, gastvrijheid en vriendelijkheid kleuren NZ.
Eigenlijk durf ik hiervan niet de hoogtepunten te benoemen omdat ik dan iemand tekort zou kunnen doen. Want de Back Packers, de mensen langs de weg die stopten om de weg te wijzen of zomaar de duim opstaken of iets lekkers gaven als ik een steile berg aan het beklimmen was zijn ook heel waardevol geweest.

Enkele hele speciale ontmoetingen wil ik wel noemen.
Allereerst de ontmoeting met mijn dochter Bauke en haar Wouter. Gewoon kippenvel van top tot teen.
De eerste ontmoeting met Peter, Lilly, Mia en Connar gaf mij vleugels en vertrouwen voor de rest van de reis.
Bij Marie-Dominique en Jenny, Dagmar en Gordian op weg naar Cape Reinga en later in Dunedin.
Het Goosebumps- briefje van "come en stay" van Cynthia en Geoff.
De uitnodiging van Lyndall om bij haar te komen dineren en de ontmoeting op die avond met Karin (Kippenvel).
De ontmoeting met Brian en Jo en Hans en Joyce in Napier.
De dagen bij Ineke en Peter in Matamata. Zo gastvrij.
En dan de geheel onverwachte ontmoeting met Cisca die op het interview in de krant reageerde.
En de laatste week voor vertrek de ontmoeting met de kleine Benjamin en zijn ouders en met Ross en Angela.

De ontmoetingen met de jonge Back Packers : Luisa, Joyce, Andy, David, Mario, Iris, Anna, Barbara, Carmen en Dion, Jeroen en Agnes, Rachel en Steve waren heel speciaal.
Nog steeds heb ik met al deze ontmoetingen contact en ik ga er zeker nog velen van terugzien.

Zo werd ik gisterenmorgen onder het fietsen gebeld vanuit NZ door Brian en Jo en Hans. Of ik veilig geland was en hoe ik het maakte.
Dagelijks komen de er mailtjes binnen van al deze ontmoetingen.

Soms kan ik het nog steeds niet bevatten en geven deze ontmoetingen mij elke dag nog Goosebumps.


Beste allemaal, dit was "zomaar" een greep uit alle HOOGTEPUNTEN.

Ik ga nu weer verder in de tuin werken maar de komende dagen probeer ik iets te schrijven over mijzelf en wat de reis met mij gedaan heeft en wat de toekomstplannen zijn wat de volgende reis betreft.

Een lieve groet en leef en geniet vanuit de Wilgenlaan.


Piet