Fietsen in NZ

Beste allemaal,

Vanmorgen alweer 40 km gefietst. De grote Duinenroute over Drunen. Om half 7 in de morgen zat ik al op de fiets.
Koud zo met je blote benen en zonder handschoenen. Mist en 0 graden. Je moet je er wel even toe zetten maar als je dan 1 1/2 uur later onder de douche staat, ben je blij dat je gegaan bent. Maandag en dinsdag ook dezelfde route gemaakt en ook om half 7 vertrokken.

Ik wil graag de conditie en de fitheid vasthouden die ik in NZ opgedaan heb. Het is zo'n heerlijk gevoel dat ik dat probeer vast te houden. En het is ook een goede start van de dag, die ik nu zelf moet gaan invullen. Nu nog met allerlei kleine dingen die moeten gebeuren maar straks wat structureler. Ook dat is een heel bijzondere ervaring.

Maar nu iets over het fietsen in NZ.
Te bergachtig en te gevaarlijk kreeg ik van veel mensen te horen.

Wat de heuvels en bergen betreft kan ik alleen maar zeggen dat het heel goed te doen is. Zeker na een week of drie want je voelt je met de dag sterker worden. Ik was na een paar weken heel blij met de beklimmingen. Het gaf iets extra's en de afdalingen die er altijd opvolgden gaven echt een super gevoel.

Wat het gevaar betreft, moet ik zeggen dat, dat na ruim 8000 km, best meegevallen is.
Natuurlijk moet je je verstand gebruiken en natuurlijk is het oppassen geblazen als je in de buurt van een stad komt. Maar op de hele reis heb ik niet echt spannende dingen meegemaakt, eigenlijk alleen maar positieve reacties.

Mijn uitgangspunt was altijd om te denken vanuit de chauffeur zijn positie.
Ziet de chauffeur mij?
Zit er iemand in de auto die plotseling het portier open kan doen?
Ben ik op deze weg met scherpe bochten wel zichtbaar voor de chauffeur?

Als ik bergop teveel ging slingeren dan stapte ik af en ging in de berm verder lopen zeker als ik hoorde dat er een truck aan kwam.
Als ik een auto achter mij hoorde en er was niet zoveel ruimte en er kwamen tegenliggers aan dan stapte ik ook af. Vaak ging de duim omhoog als je zo meedacht.
Ook gaf ik altijd met mijn hand al ruim van te voren aan als ik een geparkeerde auto voorbij wilde.
Ook probeerde ik altijd contact met de bestuurder te krijgen en hem te begroeten door een duim omhoog te steken, of gewoon even te zwaaien.

Je weet dat je als fietser kwetsbaar bent. Dus zorg dat je goed zichtbaar bent.

Altijd had ik mijn helm op en altijd had ik het fel gele hesje met refecterende banden aan.
Om de twee achtertassen had ik ook twee fel oranje refecterende banden bevestigd.
Heel belangrijk was het fel oranje vlaggetje dat aan de rechterkant van mijn fiets uitstak en ervoor zorgde dat de auto's wat verder van mij vandaan bleven.

Ik fietste ook nooit helemaal links op het randje. Vaak reed ik meer naar het midden van de weg en als de auto dichterbij kwam ging ik naar de kant.
Op grote afstand zagen zij mij zo beter.

Dus ik zou zeggen: doe NZ op de fiets. Zeker nu de regering een fietspad van 3000 km van noord naar zuid wil gaan aanleggen.

Fietsen is het mooiste vervoermiddel.
Alle zintuigen worden in werking gezet bij het fietsen. Je hoort alles, je ziet veel meer, je ruikt alles, je voelt de temperatuur, de wind, je hebt een veel directer contact met de omgeving, met de natuur en met de mensen.

En .... je wordt of blijft er fit bij. En als je wilt afvallen dan gaat dat ook met de fiets. Ik ben 14 kg kwijtgeraakt in NZ.

Beste allemaal ik stop er weer mee en probeer morgen of overmorgen iets te schrijven over de hoogtepunten van de reis.

Maar voor nu leef en geniet,

Piet